Вашето писмо го примив и бев радосен кога го видов неговиот ракопис. За мене тоа беше знак дека тој, со Божја помош, е во добро здравје. Тој ми пиша дека, за разлика од мене, не го смета рав за кабалист. Не знам кој рекол и кој се посомневал во гореспоменатиот рав во тоа дека тој е кабалист, па затоа ќе мислам дека почитуваниот претпоставува дека јас очекувам да добијам негова согласност за да ги поткрепи моите толкувања на Тора. Јас веќе пишав дека во дадениот случај посакувам да има доволно пари за печатење на книгите, бидејќи јас немам согласност за извесната личност, која се смета за важна на тоа место, како и што укажував... Затоа мислам дека почитуваниот сака да се распраша за мене и да комуницира со мене по даденото прашање. Во тој аспект јас исто така сум спремен да го ислушам и да му одговорам за она за го знам. Во секој случај, откако тој се оттргна од споменатите обиди, сега јас немам никаква допирна точка со работата и, како ученик на мудрец, кој ислушува сè пред да дејствува, ќе одговорам да сите прашања по ред.
1.Тој напиша дека денес не гледа ниеден кабалист. Се чудам како може да седи во ограничен простор и да го гледа целиот свет, а уште повеќе ако станува збор за тоа да види кабалист. Всушност, ни јас не сум видел вистински кабалист во последно време, меѓутоа, јас знам дека Израел не се откажал и дека нема да има поколение во кое ќе нема Авраам, Исак и Јаков. Покрај тоа, „не видов“ не претставува доказ.
2.Тој ми пиша во врска со зборовите: „Духот кој е врз тебе, нека биде двојно врз мене“ и праша што било барањето, а каков бил одговорот? И објаснив: барањето беше да стане и кабалист и оној кој прима истовремено, „а тој одговори: „Ако видиш дека јас примам од тебе, истовремено ќе сметаш дека примаш од мене“ – сфати го ова“ (крај на цитатот). Признавам, не го разбирам неговиот лаконизам. За мене ова е слично на случај кога некој бара од друг да му даде подарок, а тој одговара: „Ако видиш дека ти дадов подарок, тогаш имаш подарок“. Тоа воопшто не е одговор, уште повеќе што овде не се бара двојниот услов, како што е речено таму.
3.Тој напиша: „Јас видов по учителите свои... (нека биде благословен споменот на праведниците за живот во идниот свет), дека тие го достигнале тоа ниво“ (крај на цитатот). Според мене, нема никакви сомнежи дека е невозможно да се види ниедно ниво на своите учители, додека самиот не се удостоиш со него. За последиците од ова мудреците рекле: „Човекот не го достигнува знаењето на својот учител до четириесет години“. Дури и кај пријателот е невозможно да се види она што самиот го немаш. Јас би сакал да го слушнам вашето мислење во врска со ова.
Сега малку ќе се позанимавам со неговите зборови за станувањето кабалист и некој кој прима истовремено. Што укажуваат овие зборови може да се разбере само на соодветно ниво, за кое што ние го читаме следното. Секој што добива изобилство од Создателот, се гордее со круната на Создателот, а оној пак, кој се удостоил за време на дејствието да почувствува дека и Создателот се гордее со него, гледајќи дека е подготвен за примање на Своето изобилство, тој се нарекува кабалист. Се разбира, тоа е високо ниво, како што е речено: „Го најдов Јас Давид, слугата Мој и со свето миро го помазав“ итн. и ова е доволно за оној кој разбира. Смислата на зборовите: „двојно повеќе“ јас ја разјаснувам според принципот „научи го мудриот“. Речено е: „Тој не може да му дава предност на омилениот син пред неомилениот, првенецот – но на првенецот, на синот кој не му е омилен, треба да му даде двојно повеќе“ итн. Смислата на првородството е позната од раби Бера од Мезрич (благословен нека биде споменот на праведникот за живот во идниот свет). Станува збор за буквите алеф-јуд-куф бет-хаф-реш гимел-ламед-шин. Меѓутоа, „двојно повеќе“ (пи шнаим) е „пе“, во кое е скриен духот (руах), врз кој се потпирале прататковците. Погледни ја книгата на Идра Раба. Јас ќе го протолкувам него „долу“, а од него ќе учат „горе“...
Познато е дека постојат два вида на праведници: праведник, кој влегува во неа и праведник, кој излегол од неа. Речено е за ова: „Кога го напушташе душата“ итн. Затоа нивното меѓусебно дејствие се прекинало, како што е познато од меѓусебното дејствие на ЗОН. Во иднина нивното меѓусебно дејствие ќе биде целосно и тогаш таа ќе се нарече „двојно повеќе“. За ова Елијау (нека биде благословен неговиот спомен) му рекол на Елиша: „Ти побара нешто многу тешко“, укажувајќи му каде оди работата. „Ако видиш како ќе ме земат од тебе...“ – продолжува тој. Зборот „земен“ (לֻ קָּח – луках) фигурира во гласот „кубуц“ и означува „се распламтувам (נתלקח– нитлакеах) од тебе“. Со други зборови, „како спротивност на тоа што си го мислел до денес, претпоставувајќи дека јас сум твој господар и ти се распламтуваш од мене – излегува обратно, јас се распламтувам од тебе и тогаш „ќе ти се оствари тоа“, бидејќи ќе се удостоиш за двојно повеќе“. Затоа Елиша немал сили да го праша за ова повторно (како расказот за приврзаникот на оној, кого го сметал за свој учител). Меѓутоа, во крајна линија, се удоистоил за тоа, како што е речено: „Елиша, согледувајќи го (тоа), извика: Татко мој, татко мој (учителу мој)! Кочија на Израел и негови коњаници!“. Смислата на ова е во тоа што тој ја видел целината на Светлините на Израел вклучени во Елијау, господарот негов и дека сите произлегуваат и се распламтуваат од самиот него. Затоа му станало многу тешко од тоа што Елијау му рекол: „Ти побара нешто многу тешко“ итн. немајќи сили да го поднесе тоа, тој извикал: „Татко мој, татко мој!“ и во ова е смислата на зборовите „двојно повеќе“, бидејќи и ниските ЗОН се како Аба ве-Има горе итн.
Затоа „повеќе не го видел“, бидејќи се гледал само себеси и ова е доволно за оној кој разбира, како што е речено погоре. Заради тоа бил под голем притисок и затоа „ја фати својата облека и ја раскина на половина“, а се мисли на целината на Светлините, која е означена со зборовите „Кочија на Израел и негови коњаници“, на што потсетуваат зборовите „својата облека“ и ова е доволно за оној кој разбира, како што е речено погоре. ...Додека не се удостои со она, за што е речено: „И го крена плаштот на Елијау, кој падна од него“. Се мисли на „плашт“, ... кој дотогаш тој го сметал за ниска категорија и надворешна појава, но сега сфатил дека треба да го крене на своето место и тогаш навистина се удостоил со „двојно повеќе“... Оттогаш „паѓањето на плаштот на Елијау“ за него станало пример за издигање на МАН. За ова е речено: „И го зеде тој плаштот на Елијау, кој му падна и удри по водата со него и рече: „Каде е Господ-Бог, Елијау?“ („Аеј а-Шем Елокеј Елијау аф гу?“). Зборот „аф“ (буквално: „нос“) значи сад на душата (нефеш), како што е речено: „И вдахна во неговите ноздри душа на животот (нишмат хаим) и човекот стана жива душа (нефеш хаја)“. Станува збор за непрестајното паѓање, како што е речено погоре, кога кинењето на облеката за него станало категорија „аф гу“. „И замина Елиша“ итн. И рекоа: „Се упокојува духот на Елијау врз Елиша“ итн. Со други зборови, сите нивоа на Елијау, учителот негов, се разбира, се соединиле во Елиша... Одовде стануваат разбирливи поимите наведени во книгата „Ликутеј Тора“, зборовите на Ари за тоа дека Елиша претставува реинкарнација на Каин. За ова е речено: „А за неговиот подарок не благослови“. Меѓутоа, извршено е поправање во Елиша (אֱלִישָׁע): буквите од неговото име се состојат во зборовите: „мене ме благослови“ („елај шаа“ – אֵלַי שָׁעָה). Како што е речено погоре, станува збор за „двојно повеќе“.
Јехуда Лајб
