На драгите пријатели, да се долговечни...

Јас сакам да бидам блиску до групата кога доаѓа Новата година и ние треба да ја засилиме нашата цврста увереност дека ќе се удостоиме со спасение во заедничкото ослободување, кога ќе се открие „Благословеното име на славата на царството Негово“ над целата земја и „ќе слушнат тие од далеку и ќе дојдат“, односно ќе почувствуваат дека биле оддалечени од работата над чистата светост и ќе заслужат „да чујат“ и тогаш ќе има единство на „работењето“ (асија) и „слушањето“ (шмија). Ова е тоа за што е речено: „Бедниот кој се издига од прав, сиромавиот кој се возвишува од отпадоците“ (Псалми 113:7). Познато е дека има две општи категории:

1. Категорија „моха“ (разум)

2. Категорија „либа“ (срце)

Кога човекот чувствува вкус на прав во својата работа, како што е запишано: „На змијата правот ќе и биде храна“, односно во Тора и заповедите го чувствува само вкусот на правот, причина за тоа е неговата „бедност“ бидејќи му недостига верба. Затоа тој паѓа во својството „либа“ (срце), кога посакува да добие насладување од овој свет, што се нарекува „сором“. Затоа тој е „сиромав“. Тогаш жали за тоа, односно се моли и повикува кон Создателот да му помогне да излезе од таа тешка положба и потреба. А што повикува тој? „Издигни го од правот - бедниот, бидејќи јас сум беден и го чувствувам вкусот на правот, јас сум сиромав и сум фрлен во отпадоците!“. Сето тоа е заради сокривањето на Ликот на Создателот, кое се случува во светот, па затоа бараме од Создателот да нè изведе од ропството на слобода. Ова е смислата на тоа дека оној кој се моли – се моли околу столбот. Во „Сулам“ се објаснува дека „столбот“ е АХАП на Вишиот, кој паднал внатре во Галгалта ве-Ејнаим на понискиот. Истовремено кога Вишиот го издига својот АХАП се издига и Галгалта ве-Ејнаим на понискиот. Токму со помош на овој „столб“ душите се издигаат од свет во свет. Тоа е врската меѓу Вишиот и пониските.

Од наша гледна точка (од гледна точка на кабалата) искажаното може да се објасни вака: „заради тоа што келим на Вишиот паднале на местото на понискиот“ – се мисли дека ако Вишиот се намали себеси, понискиот чувствува дека „Израел кои се во прогон, Шхина е со нив“, односно и Шхина кај нив исто така е во прогон. Тоа се нарекува „Шхина во прав“, бидејќи е речено дека во Тора и заповедите се чувствува вкусот на правот. А кога човек жали за прогонот на Шхина, односно Шхина не е во прогон, не дај Боже, Шхина се сокрива себеси од Израел и се согласува понискиот да каже за Вишиот секаква работа која треба да ја каже. Понискиот зборува така бидејќи тоа го чувствува. А кога се покајува заради тоа и се моли со изговарање на молба за „Издигнување на Шхина од правот“, тоа е од причина што Вишиот му се открива на понискиот во целото свое величие, а со самото тоа и понискиот исто така се издига. Излегува дека во ова се заклучува целиот допир, односно токму преку овој „столб“ молитвите се издигаат од свет во свет, од откривање до сè поголема разбирливост. И заради тоа токму околу (и со помош на) овој „столб“ треба да се моли.

Од ова разбери зошто Рош ХаШана и Јом Кипур се нарекуваат празници, без оглед што ова спаѓа во категоријата на „судот“. Главната смисла на судот е што тогаш се открива потполноста и совршенството и постои страв за да не дојдат надворешните до примање заради себе во разумот и во срцето. Затоа е потребно да се зголеми мотивот за враќање, каење. Смислата на каењето (враќањето) е враќање на желбата за примање кон желба за давање, со што се враќаат и се доближуваат до својот Виш извор и се удостојуваат со вечно соединување.

Тогаш може да добијат совршенство кое се открива во „Страшните денови“ бидејќи опстанокот на секој се определува во Рош ХаШана, односно кога се открива Светлината Хохма, совршенството и разбирливоста. Тоа значи дека треба да се подготват келим за примање, од гледна точка на Светлината Хасадим која што треба да се привлече. Во ова е суштината на враќањето (каењето) и будењето на милосрдието, што значи: „Како што Тој е милосрден, така и ти биди милосрден“ и тогаш ќе можеш да ја добиеш потполноста и совршенството од страна на чистината. Затоа ова се нарекува „добар ден“ (празник) – заради откривањето на совршенството.

Во ова е смислата на кажаното: „Трубете во шофарот на млада месечина, на нова месечина (при покривањето на месечината) – за нашиот празничен ден“ (Псалми 81:4), каде што „шофар“ доаѓа од зборот „ги подобриле, ги поправиле“ (шапру) своите дела, бидејќи сега има покривање на месечината, односно сокривање. Не можев да објаснам подетално затоа што настапува вечер на празникот. Ви посакувам „добар запис и потпис“ (во Книгата на животот).

На сите пријатели и со желби за мир

Барух Шалом Леви Ашлаг, син на својот татко и учител Баал ХаСулам

* Писмото број 23 во изданието од 1998 г. се наоѓа под број 17