На драгите ученици, нека живеат со Создателот над нив

Вашето писмо го добив во целина и еве сега ви го праќам предговорот. Иако јас не направив корекција ни во ракописот, сепак сметам на вас дека знаете како да го коригирате на совршен начин. Хартија од овде не можам да ви пратам, едноставно заради недостаток на средства. Предговорот, мислам дека ќе заземе еден и половина типографски лист – шест страници и со дополнувањето на индексот на клучни зборови и библиографските референци, ќе има вкупно осум страници. Меѓутоа, целиот предговор е една целина и би било сосема нелогично да се разделува, затоа што тоа се многу длабоки работи, како што ќе видите. Работата треба да се забрза колку што е можно, за да имам можност, со Божја помош, на празникот да бидам... Се надеваме дека сè ќе биде во корист на Создателот и за нас, а нам ни останува да се трудиме во Неговата Тора и во служењето на Него, за да го исполниме она што недостига и да го поправиме искривеното [1]...

Не разбирам зошто по малку тагувате за моето враќање кај вас, бидејќи сепак, јас сум навистина блиску до вас и тоа не е ништо повеќе од тоа што би бил со вас. Јас ги делам вашите радости и тагувања, исто како кога би биле заедно на едно место и би разговарале еден со друг, но вие знаете две работи, а јас знам една, па затоа мојот говор е краток. За сè што напишав во врска со целовитоста на предговорот, придржувајте се до најмалиот детал.

Јехуда

 [1] Еклезиаст, 1:15. Искривеното не може да се поправи, а она што недостига, не треба да се брои.