Движење по вистинскиот пат – Писмо 17, 1926 година, стр. 63
Има случки, кога „да се движиш е полошо отколку да седиш без работа" (или да седиш се претпочита отколку да се движиш), за да не се одбиеш од патот, нели патот на вистината – тоа е мошне тенка линија, на која се издигнуваат по скалилата, додека не стигнат до царскиот дворец. А секој, кој почнува да се движи од почетокот на линијата, е должен многу да се чува, за да не се оддалечи десно од линијата или лево, дури и на дебелината на влакно бидејќи, ако на почетокот неговата грешка е со дебелина на влакно, па дури и ако понатаму се движи по таа линија, сепак во никој случај нема да стигне до царски дворец, бидејќи не се движи по вистинската линија.
Смислата на средната линија се заклучува во исполнување на условот: "Тора, Создателот и Израел - се едно цело". Затоа што целта на вселувањето на душата во телото се заклучува во тоа, што токму наоѓајќи се во телото, таа се вратила кон својот корен и се соединила со Создателот, како што е кажано: "И сакајте го Создателот ваш, и одете по патиштата Негови, и чувајте ги Заповедите Негови, и соединете се со Него". Оттука е видно дека крајот на патот е во " соединете се со Него", односно како што било со душата до нејзино вселување во телото.
Но е потребна голема подготовка, која се заклучува во движење по сите патишта на Создателот. А на кого му се познати Неговите патишта? Затоа и постои „Тора, која се состои од 613 светлини", бидејќи оној кој оди по нив, на крај се поправа себе си толку да неговото тело (желба) нема да биде препрека помеѓу човекот и Создателот. Тоа е смислата на кажаното: "Исчистете го своето место од каменото срце и тогаш соединете се со Создателот ваш, исто како што е вашето соединување со Него, пред душата да се облече во тело.
Наоѓаме дека постојат три детали:
• 1) Израел - вложува усилба да му се врати на својот Создател,
• 2) Создател - Коренот кон кој се стремат.
• 3) 613-те светлини на Тора, наречени "додатоци", преку кои се чистат душата и телото, како што е речено: "Јас го создадов лошиот почеток, и Јас ја создадов за него Тора како додаток.
Но, сите овие три детали, на крајот се една целина, и такви се откриваат на секој кој пристигнува на крајот од патот како "ехад, јахад меухад" (едно, единствено, не составно). А тоа што ни се чинат составени од три дела, причина за тоа е несовршената работа поради Создателот. Ќе појаснам малку, но само од едниот крај, бидејќи другиот ќе го научиш само при откривањето на Создателот пред тебе: душата се јавува како дел од Создателот. До своето слегување во телото, таа е соединета со телото како гранка со коренот. Речено е во книгата "Ец Хаим" дека Создателот ги создал световите, бидејќи Неговато желба била да ги открие Своите свети имиња" Милосрден и Добар ", бидејќи ако не било созданието, не би имало кому да искаже милост. Длабоки се овие поими ...
Но доколку перото дозволува да ја опишам, „целата Тора - тоа се имињата на Создателот". А знакот на управување –„сето она што не можеме да го достигнеме, не знаеме како да го наречеме. Бидејќи сите овие имиња - тоа е наградата на душата, што слегува не по своја волја во телото, а имено со помошта на телото, добива можност да ги постигне имињата на Создателот. И во согласност со своето достигнување - нејзиното ниво. Според правилото "Секое духовно нешто, целиот негов живот е во големината на неговите знаења". Нели материјалното животно се чувствува себе си, бидејќи е составено од разум и материја. Затоа чувствувањето на духовното - тоа е знаењето, а духовното ниво - е мерката на знаењата, како што е речено: "Според својот ум да се пофали мажот". Но животното знае, а не чувствува.
Сега разбери ја наградата што ја добива душата: до своето влегување во телото душата била како мала точка, иако таа била и соединета со својот корен како гранка на дрво. И оваа точка се нарекува корен на душата и нејзиниот свет. И ако не беше слегнала во телото на овој свет, немаше да има во неа повеќе од оваа точка, односно нејзината мерка во коренот.
Но, ако има чест да оди се понатаму по патот на Создателот, односно со 613-те светлини на Тора, што се претворуваат во имиња на Создателот, тогаш расте нејзиното ниво во степен на познавање на овие имиња. Тоа е смислата на кажаното, дека Создателот подготвил за секој праведник 310 (310 е значење во бројки на зборот "Шај" - подарок, на хебрејски) света: душата се состои од двајца праведници - виш и понизок, како телото се дели на погоре и подолу од половината (на нивото "табур"). А затоа тоа се наградува со писмена и усна Тора, секоја од нив - од 310, што дава заедно 620, што одговара на 613-те Заповеди на Тора и 7-те Заповеди на мудреците.
Затоа е кажано во книгата "Ец Хаим" дека сите светови се створени само за тоа, за да ги откријат имињата на Создателот. Оттука е видно дека, бидејќи душата се спуштила и облекла во оваа смрдлива материја, не можела веќе да се врати кон својот корен во овој вид, во кој била до своето слегувањето во овој свет, но е обврзана да го зголеми своето ниво 620 пати, во споредба со тоа, како било во коренот, што се јавува нејзиното совршенство, светлината на сите светлини НаРаНХа"Ј (нефеш-руах-нешама-хаја-јахида), до светлината јахида. Затоа јахида се нарекува Кетер, нели нејзината гематрија, како и зборот Кетер се еднакви на 620.
Оттука е видно дека сите 620 имиња (613-те Заповеди на Тора и 7-те Заповеди на мудреците) - тоа се всушност 5-те делови на душата, НаРаНХа"Ј, бидејќи садовите НаРаНХа"Ј " - тоа се 620-те Заповеди, а светлините НаРаНХа"Ј - тоа е светлината на Тора која се наоѓа во секоја Заповед. Излегува дека Тора и Душата - тоа е едно.
Но Создателот - тоа се светлините на бесконечноста, облечени во светлините на Тора која се наоѓа во 620-те заповеди. И тоа е смислата на кажаното: "Целата Тора - тоа се имињата на Создателот, каде што Создател - составува, а 620-те имиња се - одделните делови според чекорите и степените на душата, бидејќи душата не ја добива веднаш целата светлина, но постепено на степени.
Од сето кажано погоре следува, дека целта на душата е - да ги постигне сите 620 имиња, да го добие своето ниво, зголемено 620 пати во споредба со она, што било до слегувањето во телото. При тоа нејзиното ниво е од 620-те Заповеди, во кои е облечена светлината на Тора, а Создателот се јавува заедничка светлина на Тора, од што следува дека "Тора, Создателот и Израел - се едно исто.
И така, до вклучување во работата на Создателот, Тора - Создателот - Израел изгледаат како три одделни работи:
• 1) Понекогаш човекот се стреми за враќање на душата во нејзиниот корен кој се вика Израел.
• 2) Понекогаш се стреми да ги разбере патиштата на Создателот и тајните на Тора, "Нели не знаејќи ги Заповедите, не треба да се работи", што се нарекува Тора.
• 3) Понекогаш се стреми кон постигнување на Создателот, односно кон соединување и целосно познавање на Создателот, и само тоа сака, а не да ги постигне тајните на Тора и да ги врати душата кон нејзиниот корен, каде што се наоѓала таа до слегувањето во телото.
Затоа оној кој оди по вистинската линија во работата на Создателот е должен постојано да се проверува себе си: се стреми ли тој подеднакво кон сите три дела на работата, бидејќи крајот на дејството е еднаков на неговиот почеток. А ако се стреми кон еден дел повеќе отколку кон другите, тогаш отстапува од директниот пат.
Затоа оној кој сака да се придржува кон целта мора да се стреми кон разбирање на патиштата на Создателот и тајните на Тора, како кон најсигурното средство да се држи за вистинската линија.
Затоа е речено: "Отворете ми отвор како иглено уво, а јас ќе ви отворам огромни врати. Отворот како иглено уво е наменет само за работа. На оној кој се стреми само кон познавање на Создателот, само поради работата, Создателот му ја отвора вратата на светот, како што е кажано: "И ќе се наполни земјата со знаењето на Создателот".
