„Создателот е сенката твоја“

Книга „Плодови на Мудроста. Писма“, стр. 70

На искрениот пријател и ученик, на нашиот учител и рав ***, нека свети свеќата негова, и на сите пријатели, да биде Создателот со нив

Ги добив сите твои писма, нека бидат според желбата на Создателот.  Меѓутоа, речено е: „Познај Го Бог, таткото свој и служи Му“. „Познај“ означува знаење, бидејќи на душата не и е добро без знаењето за Создателот, затоа што човекот се стреми и тагува по работата за Создателот, затоа што во него има душа, но додека не Го почувствува Создателот, на него му е лошо. Без оглед на тоа што има душа, самиот тој не е во состојба да Го познае Создателот додека врз него не се симне „дух“ одозгора, меѓутоа тој мора да го отвори својот слух за да ги слуша зборовите на мудреците и целосно да верува во нив.

Во писанието е речено: „Само добрина и милосрдие ме следат во секој ден од мојот живот“. Како што објаснува твојот свет предок Баал Шем Тов: „Создателот е сенката твоја!“. Всушност, како што сенката го следи секое движење на човекот, а сите нејзини стремежи се согласуваат со стремежите на човекот, така и секој човек ги следи движењата на Создателот и при будењето на љубовта кон Создателот треба да знае дека кај него се разбудил Создателот во огромна тага. Токму ова го имал предвид раби Акива: „Среќен е Израел, пред Кого се прочистувате и Кој ве прочистува вас“. Запомни го тоа.

Затоа во почетокот на приближувањето на човекот му се дава душа која се менува (ми-ситра де-офанаим), односно Создателот се буди во него при секоја можност, која се појавува од страна на човекот, во голема тага и желба да се соедини со него. За ова говори и поетот (царот Давид): „Само добрина и милосрдие ме следат во секој ден од мојот живот“, бидејќи царот Давид е заедничката душа на целиот Израел, па затоа секогаш се стремел и копнеел по вистинско соединување со Создателот. Меѓутоа, во својата душа треба да се познае дека Создателот се стреми кон човекот исто колку што човекот се стреми кон Создателот. Исто така, не треба да заборава на ова, чувај Боже, дури и за време на најголемата тага. Спомнувајќи си дека Создателот тагува и се стреми да се соедини со него со иста таква огромна сила, како Самиот Тој, човекот секогаш ќе оди во копнеж и тага од успех до успех, во непрекинат зивуг, кој претставува крајно совршенство на секоја душа, додека не се удостои со враќање на љубовта. Всушност, „да се врати вав кон хеј“, што значи соединување на Создателот и неговата Шхина (сите души).

Меѓутоа, душата без знаење и спознавање на својот Создател се наоѓа во големо паѓање – откако ќе се зголеми тагата во одреден степен. На човекот му се чини дека Создателот го отфрла, чувај Боже. Таков е срамот што не само што не го завршува степенот на својот стремеж и тага за да се исполни со вечна љубов кон Создателот, туку уште и паѓа во својството „гневниот го одделува од Единствениот“ бидејќи на него му се чини дека само тој се стреми, тагува и копнее за Создателот. Исто така, не верува во она што рекле мудреците, дека во истиот степен и Создателот се стреми, тагува и копнее за човекот. Што можеме ние да направиме за да му помогнеме на оној, кај кого во срцето сè уште не се зацврстила вербата во зборовите на мудреците. „И од себе јас Го гледам Создателот“, затоа што веќе неколку пати ви докажав дека „разните форми на управување на овој свет се букви кои човекот мора да ги пренесе на нивното вистинско место во духовното, бидејќи во духовното нема букви“.

Но како дел од разбивањето на келим, сите букви преминале кон земско управување и кон земските луѓе, така што кога човекот се усовршува и го достигнува својот корен, тој мора самиот да ги собере сите букви една до друга и да ги пренесе во нивниот корен во духовното, што се нарекува: „преминува самиот и целиот свет на страната на оправдувањата“. Додека пак, „соединувањето на Создателот и Неговата Шхина“, до што доаѓа човекот, исполнувајќи го својот степен со копнеж и тага, е сосема слично на земското соединување (понискиот зивуг), кој се случува при создавањето на земското тело, кое исто така мора да доаѓа од претходна причина, односно од напор, со други зборови, со познатиот степен на копнеж и тага, наречен „тврдост“ во земскиот јазик, кога и неговото семејство ќе биде во добрина, затоа што се истрелува како стрела во душата, година, свет, за што е речено: што е тоа враќање? Во истото време, во истото место, во истата жена, бидејќи пониската буква хеј (името на АВА”ЈА) содржи душа, година, свет.

„Душа“ е степен на копнежот и тагата. „Година“ е времено возбудување, затоа што целосното соединување има полн степен на воведување на „атара“ во „јошна“, како што биле соединети во својот корен, пред да се разделат во земскиот свет. Но, човекот не станува подготвен од еден пат за вишиот зивуг, многу високиот, кој се нарекува целосно соединување, туку, како што е речено: „Само добрина и милосрдие ме следат“. Затоа се создава возбудување кое претставува почеток на соединувањето, како што е речено: „праведник е и му е лошо“, бидејќи Создателот не посакува соединување со него, па затоа тој не го чувствува во копнежот и во тагата вкусот на љубовта, кој што е потребен за „истото тоа дејствие“ и „истото тоа место“ и кај него има страдања кои се нарекуваат „чирот ќе се заслади, ќе стане наслада“ (нега и онег се истите букви).

Но, „она што нема да го направи разумот, ќе го направи времето“, затоа што Создателот ги брои сите возбудувања и со собира во целосен степен, во степенот на напор за определениот ден, а поетот мисли токму на ова: „буди и уништи [1], за да се истреби секој кој прави зло“, затоа што „ткија“ [2] е крајот на соединувањето, за што е речено „воведување во јевима“ и ова е зивуг на Создателот со Шхина, одозгора надолу, додека се наметнувала душата во циклусите на овој свет, а и потоа кога човекот се подготвува да се врати кон неговиот корен. Тогаш не еднаш Тој ќе предизвика совршен зивуг, а ќе создаде и возбудувања, што всушност е тајната на нивото Нефеш, која припаѓа на Офаним (тркала), кои се бркаат во треска и во пот за светата Шхина додека не почнат да се вртат околу тој пол – цел ден и цела ноќ, засекогаш нема да замолчат. Како што е речено во книгите за тајната Офаним, додека душата на човекот се усовршува на нивото Нефеш, тој постојано се приближува, а притоа расте неговата тага и болка, затоа што страсната желба, која нема да се задоволи, остава зад себе голема болка – толку голема како таа желба.

Ова се нарекува „уништување“ (труа, звук на рогот), а на ова нè учи поетот со зборовите: „буди“, односно ти правиш возбудувања во Шхина. И „уништи“, затоа што предизвикуваш големи страдања, на кои нема слични, наречени „стоном стенај“, затоа што кога човекот страда, што вели Шхина? „Зошто постапуваш така?“ За да „се уништи секој кој прави зло“. Објаснување: затоа што „праведноста на праведникот нема да го спаси на денот на неговиот грев“. Но, на Оној кој го знае Скриеното му е познат степенот на стремежи во срцето за приближување кон Создателот, кој сè уште може да се прекине, не дај Боже. Затоа Создателот ги зголемува возбудувањата, односно почетокот на соединувањето, така што ако човекот го слуша гласот на Создателот, како што е речено: „Создателот е сенката твоја“, тогаш нема да паѓа и да се спушта како последица од зголемените страдања од возбудувањата, затоа што гледа и слуша дека исто така страда и Шхина, исто како и тој, од зголемената тага и во секој случај постојано се зацврстува во сè поголема тага, додека не заврши точката во своето срце во целосен и совршен стремеж, во силна и неуништлива врска.

Како што рекол Рашби во „Идра Зута“ (во Зохар): „Јас кон мојот сакан, а кон мене Неговата страст. Сите тие денови, додека бев приврзан кон овој свет, со единствени врски јас се поврзував себеси со Создателот и затоа сега кон мене доаѓа Неговата страст“, „додека за неа не посведочи Оној кој ги знае Скриените Длабочини на Универзумот“, дека тој повеќе нема да се врати кон својата глупавост“, па затоа се удостојува „да се врати хеј во вав засекогаш“, односно тоа е крајот на соединувањето и воведување на „атара“ во „јошна“, наречен „големо трубење на рогот“.

Сето ова е со силите и достоинствата на уништувањето, бидејќи тие го уништиле секој што прави зло и повеќе нема да се врати кон својата глупавост. Тогаш тој се удостојува со целосно осознавање во вечниот зивуг, наречен „знаење“ и гледа дека сите тешкотии кои му се појавиле во различно време биле само за „знаење“, а тоа значи „во истото тоа време“, однсоно „познато му е на Оној кој ги знае Скриените Длабочини на Универзумот“ дека времето во човекот направило чудо за тој да се зацврсти во својата праведност засекогаш. „Во истото тоа место“, што значи воведување на „атара“ во „јошна“ каква што била таа до своето намалување [3], како што сте слушале од мене неколку пати, дека Создателот не прави ништо ново за време на Крајот на Поправањето, како што мислат глупавите, туку „ќе ги јадете старите резерви“, односно додека не рече: „јас сакам!“. И ова е доволно за оној кој разбира. „Во истата таа жена“, затоа што „лажна и ништожна е убавината; жената која се плаши од Создателот – ќе се прослави“. Односно за време на подготовката убавината изгледа како најважно совршенство, а по неа тагувал и копнеел човекот, но за време на поправањето, кога „се исполни земјата со знаењето за Создателот“, „виде спротивен свет“ – дека само стремежите и стравот се најважно совршенство, кое го очекува човекот, па тие чувствуваат дека за време на подготовката се лажеле себеси и знај го ова. Тоа се нарекува „праведник е и добро му е“, односно оној кој се удостојува со крај на соединувањето и „големото трубење на рогот“ е целосен, совршен праведник.

Покажи го ова писмо на сите пријатели и со тоа примете го мојот благослов да бидете впишани во книгата на праведниците.

Јехуда Лејб

Исполнет сум со грижи и не можам да ви ја пренесам мојата тага по вас, но мојата увереност во брзото спасување е силна, а вие од ваша страна максимално оттргнете сè што ви пречи за вашите писма кон мене, па нека биде тоа едно големо писмо неделно и верувајте ми дека уште додека го пишувате писмото, веднаш ќе добиете одговор. Од нашиот пријател ***, нека свети неговата свеќа, не сум добил ништо, па можеби „нема потреба кај оние кои се плашат од Него“, да ме извести за тоа, а јас очекувам да слушнам нешто од него како е тој и како е неговото семејство. Со Божја помош ќе се удостоиме уште пошироко да позборуваме за големата добрина.

Јехуда

[1] На обичен јазик „труби“. Погледни Зохар, Ваикра, Сулам, п.380

[2] Звук од трубењето на рогот, воведување

[3] Китруг а-јареах