"Отворете си го срцето, и јас ќе ви го откријам светот"
(Книга Зохар)
Кој сум јас и зошто постојам?
Од каде доаѓаме и каде одиме и зошто сме се појавиле овде?
Можно ли е ние да сме биле веќе на овој свет?
Можеме ли да се запознаеме себе си и вселената?
Од што се страдањата во светот и има ли можност да ги избегнеме?
Како да најдеме мир, сатисфакција и среќа?
Луѓето од генерација на генерација се обидуваат да си ги објаснат овие прашања што болно ги прогонуваат, a фактот дека ова се случува во секоја генерација ни зборува, дека ние не сме добиле исцрпни одговори до сега. Проучувајќи ја природата, вселената ние откриваме дека сè што нè заобиколува, постои и дејствува во согласност со точни, насочени кон целта закони.
Гледајќи пак на себе како врв на создавањето на природата, ние откриваме дека човештвото како да е надвор од овој систем. На пример, гледајќи на каков мудар и логичен начин нè создала природата: деловите на нашиот организам, секоја жива клетка; гледајќи ја точната устременост во функционирањето на секоја телесна клетка, ние не сме во состојба да одговориме на прашањето: зошто постои целиот овој наш организам ?
Сè што не заобиколува е проткаено од причинско последичната врска: ништо не се создава бесцелно, во светот на физичките тела постојат прецизните закони на движењето, трансформацијата, циклусот. Истата логика постои во растителниот и животинскиот свет. Но главното прашање за што постои сето тоа, значи не само ние, туку и целиот свет што нè опкружува, останува без одговор. Постои ли човек во светот кој барем еднаш во животот да не си го поставил ова прашање?
Постојните научни теории потврдуваат дека светот се управува од непроменливи физички закони врз кои ние не сме во состојба да влијаеме. Наша задача е само мудро користејќи ги, добро да ги изживееме своите 70-120 години, и да подготвиме почва, во буквална и преносна смисла за идните генерации. Но за што?
Развиено ли е човештвото од наједноставните видови на патот на еволуцијата, или животот е донесен од други небески тела, тоа не ја менува суштината, има два датуми: раѓање и смрт, а она што е помеѓу нив е неповторливо и затоа скапо или напротив: животот е ништо, ако има крај, темнина, прекин. Каде е мудрата природа што предвидува сè, логична, што ништо не создава залудно? Или постојат уште неоткриени, од нас, закони и цели?
Нашето истражување на светот се сведува до изучувањето на неговите реакции на нашите влијанија кои ние ги примаме со 5-те органи на сетилата: допир, мирис, вид, слух, вкус, или со инструменти, кои само го прошируваат нивниот опсег. Сè што не е предмет на нашите истражувања, едноставно не се забележува од нас како да не постои за нас. И при тоа, ние сме лишени од чувството на недостаток на други сетилни органи, како никогаш човек да нема потреба од 6-тиот прст на раката, како што е невозможно да му се објасни на слепиот од раѓање, што е тоа вид, па истражувањето со достапните за човекот методи, никогаш нема да ги открие скриените форми на природата.
Според кабалата, постои духовен, односно недоловлив, од органите на нашите сетила, свет, во центарот на кој се наоѓа нашата Вселена, а нашата планета е еден мал нејзин дел и се наоѓа во центарот на овој духовен свет. Овој свет на информации, мисли и чувства влијае на нас преку законите на материјалната (сетилна) природа и нè става во одредени услови, во кои ние сме принудени да дејствуваме. Не зависи од нас, каде и какви ќе се родиме, со кого ќе се сретнеме во животот, и какви последици ќе има од нашите постапки.
Според кабалата има четири вида на знаење што може и мора да ги постигне човекот:
1. Созданието: изучувањето на создавањето и развивањето на световите во опсег што е достижен за човекот, имено: на кој начин Создателот на патот на последователни скратувања ги создал световите и суштествата што ги населуваат. Законите на интеракциите на духовниот и материјалниот свет и нивните последици. Целта на создавањето на човекот (комбинација на душите и телата, создавање на патот на Вишото управување преку природата и факторот случајност со помош на двете меѓусебно урамнотежени системи на светлите и темните сили) создавање на системи со илузијата за слободна волја.
2.Функциониране: Изучување на суштината на човекот, неговите заемни врски и интеракции со духовниот свет. Доаѓањето на човекот на овој свет и неговото излегување од него. Каква реакција од страна на Вишите светови врз нашиот свет и лично врз секого од нас ги предизвикуваат активностите на човекот. Личниот пат на секој од нас од времето на создавањето на световите до постигнувањето на Вишата цел. Од врската на телото на човекот со неговиот карактер и судбината произлезена е т.н. практична кабала, кабалистичката астрологија, медицина и т.н. За пример може да се посочи главата „Итро" од Книгата Зохар, каде што се даваат дефиниции на внатрешните, сокриени својства на човекот според неговите надворешни знаци.
3. Циклусот на душите: изучување на суштината на секоја душа и нејзиниот циклус. Активностите на човекот во овој живот и нивните последици во следните негови животи, од почетокот па до крајот на светот. На кој начин, од каква причина се спушта душата во телото и во зависност од што одредено, телото прифаќа одредена душа. Тајната на Случајноста и проучување на историјата на човечкиот род, како последица на одредениот ред и преместувањето на душите. Следење на овој пат во текот на 6000 години. Врската на душата со заедничкото управување на системите на световите и нејзиниот циклус, циклуси на живот и смрт од што зависат сите наши патишта во овој свет.
4. Управување: изучување на нашиот свет на неживата, растителната и животинската природа, нивната суштина, улога и нивното управувањето од духовниот свет. Управувањето од Вишото и нашата перцепција на Природата, Времето и Просторот. Истражување на вишите сили движејќи ги материјалните тела, и на каков начин единствената внатрешна сила турка сè живо и мртво кон зацртаната цел.
Може ли да се реши фундаменталната загатка на човечкиот живот, без да го допираме прашањето за нејзиниот извор?
Ова прашање се однесува на секој човек. Барањето за целта и смислата на постоењето на поединецот и целото човештво се централни прашања во духовниот живот на човекот.
Во втората половина на дваесеттиот век набљудуваме преродба на религиозниот правец кај човештвото. Техничкиот напредок и светските катаклизми породија семожни филозофии, но не му донесоа на човекот духовна сатисфакција. Како што се објаснува во кабала, од сите постоечки наслади во нашиот свет му беше дадено само една мала искра, таканаречената „Нер дакик". Нејзиното присуство во материјалните предмети ни дава задоволство. Со други зборови, сите пријатни чувства кои човек ги ужива во различните ситуации и од различните предмети, се објаснува само со постоењето на овие искри во нив. Затоа во текот на својот живот човек е принуден постојано да бара нови и нови објекти, надевајќи се да добие поголеми и поголеми задоволства, не сомневајќи се дека сето тоа се само обвивки, а суштината на „Нер дакик" си останува една и иста.
Во светот постојат два патишта по кои човекот стигнува до апсолутна сатисфакција - пат на свесноста од потребата од возвишувањето на духот над материјата:
1. Патот на Тора.
2. Патот на страдањата.
Првиот е традиционалниот пат на јудаизмот: патот на воспитувањето на човекот од млади години во духот на Тора, свесноста на потребата од постепено искоренување на егоизмот.
Вториот пат е вообичаениот пат „хозреј бетшува": на нерелигиозниот човек, добро среден, мирен, одеднаш почнува да чувствува остро незадоволство поради недостаток на искрата „Нер дакик". Во неговите вообичаени активности нема радост и вкус за живот. На сличен начин во Тора е проколната змијата: да има храна во изобилство, но таа да има вкус на земја. Така и кај нашата генерација почна да се чувствува духовен глад и тоа при материјално изобилство. И човек почнува да бара извори на сатисфакции, понекогаш по трнливи и долги патишта. Меѓу овие на два патишта се наоѓа слободната волја. Може само да им посакаме на луѓето навреме „да го изберат животот", како што советува Тора, а не да го чекаат патот на страдањето по кој ние сме поминале во минатото од истата таа причина.
Затоа јас се зафатив во достапна форма да го запознам читателот со срцето на филозофијата на јудаизмот врз основа на делата на познатиот раби Ашлаг. На неговиот светол спомен ја посветувам оваа книга.
