На вистинскио пријател на моето срце... ...слава на неговото име – убавина моја...
Од деветти на месецот Елул до вториот ден од Ханука, во текот на скоро четири месеци јас чекав, надевајќи се дека ќе се насладам на плодовите од твоето перо. И еве, на крај пред мене стои долго писмо, полно со метафори и алузии, но во него јас не наоѓам ништо суштествено, не најдов дури ни најнезначителен детал, сличен на прашинка која ја поткрева лисицата поминувајќи по изораното поле. Каков недостаток ти најде во мене, за да не заслужам да дознаам за твоите состојби, иако знаеш колку ме загрижуваат тие? Исто така, се чудам зошто не си обратил внимание на нашиот договор твоите писма да не бидат покриени со метафори, кои толку многу ме збунуваат со својата разнообразност, што дури те губам и тебе од вид меѓу нив.
Те молам, заради Создателот, отсега понатаму кога ќе ми праќаш некакво известување, пишувај внимателно и изразувај се едноставно, како што се зборува со пријател, а не со пророк. Човек точно ја предава веста на својот соговорник за да не се насочи тој на друга страна или едноставно да се посомнева во смислата на искажаното. Акцентот не треба да биде на високиот стил, туку на леснотијата на објаснувањето, а најважно е да не се заменува содржината со метафори или алузии, затоа што разговорот не се води со туѓ човек... Во мојот дом нема место за туѓинци и надворешни лица. Кога ќе ми пишуваш за новите толкувања на Тора, објаснувај ми ги без никакви термини и клишеа, познати по книгите и употребувај јазик на човечка комуникација. Самиот јас педантно ги пишувам допрените прашања на разговорен јазик, кој одговара на моите сопствени чувства, до граница на најголема едноставност, затоа што тоа е најкраткиот и вистинскиот пат за да се изрази подлабоката суштина. Ако јас ги искажувам моите зборови со книжевни термини, во мене ќе се разбуди желбата да дознаам какви мисли се искажуваат во книгите. Тогаш, сам по себе, ќе се оттргне мојот разум од стремежот кон целта на мојот пат. Тоа мене ми е проверено и докажано. Освен тоа, кога во книжевните метафори јас ќе откријам некое посочување на мојот пат, мојата радост расте од можноста да ја заменам лагата со вистина. Затоа, кога се подготвувам да појаснам нешто, јас секогаш ќе внимавам да погледнам во книга, како до тоа, така и после. Исто така, при пишувањето на книгите, јас не се служам со метафори, а со тоа секогаш ја одржувам чистината, искажувајќи го својот точен збор без примеси и без надворешни влијанија на фактори во однос на него. Само тогаш може да се почувствува вкусот од гозбата...
Јехуда Лејб
