Со Божја помош, шести ден од месецот Елул, година 5715, Лондон

На почитуваните пријатели, да се живи и здрави...

... кои сè уште не ги достигнале делата од рацете на секого, односно секој во детали треба да ги разгледа своите дејствија од аспект на реченото „јас ги гледам небесата Твои, дело на прстите Твои“ (Псалми, 8,4). „Небесата Твои“ – што значи дела, направени во име на небесата, а тие се препознаваат од делата на прстите Твои, односно со тоа што секој се обидува да работи, имајќи за цел да ја подигне Шхина од правот за да се исполни „и секој покажува со својот прст – еве Го Него, Создателот наш“.

Треба да се знае дека ова е работа во десната линија, како што е запишано: „Биди непорочен (т.е. искрен, доверлив) пред Создателот твој“. Тоа значи дека човекот треба да оди со верба, односно да верува дека Создателот е совршен и нема недостаток. Ова може да се почувствува само, како што е речено „Десницата (десната рака) на Создателот е вознесена“, односно во возвишувањето на Создателот, за што треба да си ја замисли (сам во себе) Величината на Создателот и дека со секое свое дело човекот Му служи на Создателот, дека од секоја исполнета заповед Тој добива душевна радост и дека кога се молиме, тогаш Тој го слуша славењето и воспевањето кои човекот Му ги пее на Него. Треба да помислиме дека има и такви луѓе во светот, на кои Создателот не им дал можност да Му служат и да Му причинуваат смиреност на душата, кои Тој ги одделува. Дури и кога тие исполнуваат некоја заповед, не паметат и не веруваат дека Создателот гледа, слуша, ги прифаќа или ги комбинира постапките на пониските. И Тој ги одделува со тоа што не им дава можност да мислат, да прават или да веруваат (а на оној кого Создателот сака да го доближи, му дава добри мисли, за да си спомне во моментот на исполнувањето на заповедта дека ја исполнува во Негово име) или едноставно во моментот на изговарање на благословот „Сè да биде според зборот Негов“ тој тоа го изговара по навика и кога ја исполнува (таа заповед), тоа не го прима во срцето, дека Му зборува на Создателот или воопшто не му е дадена можност да го изврши благословот дури ниту по навика.

Доколку пак, човекот си претставува дека Создателот му дава можност да ја исполни заповедта со цел да Му причини задоволство на својот Создател, дури и само еднаш во месецот и да Му служи на Царот, дури и само еднаш месечно, тоа му е доволно. Абај рекол: „Ако е така, тогаш треба да зборуваш стоејќи“ – положбата „стоејќи“ се нарекува целината и совршенството на нивото, како што е познато, односно човекот треба да зборува стоејќи право, колку што е висок и да биде во радост ако на него му се дава можност да Му служи на Царот, а на другите луѓе не. Тогаш Создателот е совршен, односно треба да каже дека името на Создателот е „Добар, кој прави добрина“, дека името му се открива и му свети на човекот целосно и во совршенство. Но и човекот, кој е совршен, односно има дополнителна предност во Тора и заповедите и во добрите дела, од причина што колку што прави за да Му служи на Создателот, сепак не го заслужува тоа. Човекот треба да знае дека постојат многу луѓе во светот на кои Создателот не им дал да направат ништо во Негово Име, да биде благословено. Но, човекот треба исто така, да оди и во левата линија, што значи критички приод – дали ова е вистина, целосна и совршена ли е неговата верба, дејствијата што ги прави, дали се чисти и свети, без странични отстапки, Името „Добар, кој прави добрина“ дали го прифаќа во неговите органи итн.

Тогаш левата линија е во несогласност со десната линија, затоа што тој гледа дека ако врши вистинска пресметка, сè е обратно. И тогаш се појавува спор меѓу линиите, меѓу левата и десната. Ако не работи во категоријата наречена средна линија, тогаш левата линија ја поништува десната и се добива „мудрост – неговите размислувања се повеќе отколку неговите дејствија“, односно се занимава со проверка и критика повеќе отколку што извршува дејствија. Излегува дека паѓа во Пеколот кој доаѓа од левата линија. Таму е пеколот од пламенот на желбата или снег од кој прекинува со работата и повеќе нема желба за ништо освен за одмор, лежење, сон итн. Тој мора да го надмине тоа и да се моли Создателот да му се сожали од небесата, со што би ја привлекол средната линија, односно да ја спушти левата линија пред десната. Всушност, за да рече дека и покрај критичкиот приод и тоа што разумот го присилува, тој сепак оди над знаењата. Од ова може да се заклучи дека средната линија ја подобрила десната, затоа што пред да ја привлече средната, тој одел во десната и тогаш мислел дека и разумот го обврзува да вложува напори во работата за Создателот. Откако ја привлекол левата линија и ја спуштил кон десната, тогаш е очигледно дека ја избира десната линија, дури и да има поинакво мислење, наметнато од левата.

Затоа не треба да се заборава дека кога има намера да привлече работа од левата линија, а со тоа само да покаже дека има лева линија, сепак човекот ја избира десната. Затоа треба да се дели времето за работа и да не се меша едното со другото. Јас ја опишав обратната (ахораим) страна на трите линии, а кога се удостојуваат, тогаш ги привлекуваат трите линии од предната страна (паним). Ви посакувам да се удостоите со добар запис и добар потпис (во Книгата на судбината).

Барух Шалом Алеви Ашлаг син на својот татко и учител – Баал ХаСулам

Писмото број 10 во изданието од 1998 година се наоѓа под број 11