Слушнав на 9-ти Нисан (18-ти април 1948 г.)

Во книгата Зохар се раскажува за Рувен, синот на Леја. Кога Јаков бил со Леја, ја замислувал Рахела. Правилото вели дека ако тој мислел на друга, тогаш детето родено во таква ситуација се нарекува „заменето“.

Книгата Зохар објаснува дека иако Јаков мислел на Рахела, сепак тој бил уверен дека се наоѓа со Рахела, а „заменет“ син се нарекува доколку мислел на Рахела, а всушност бил во Леја, во тоа време, и знаел за тоа. А ако мислел на Рахела и бил уверен дека е со Рахела, тогаш родениот син не се смета за „заменет“.

Смислата на ова е во тоа што духовните нивоа едно во однос на друго се однесуваат како причина и последица и како печат и отпечаток – секое пониско ниво е отпечаток од повисокото, а печатот и отпечатокот секогаш имаат спротивни својства. Затоа она што во светот Брија се нарекува нечиста желба (клипа, егоизам), во понискиот свет Јецира се смета за чиста желба (кдуша, алтруизам, светост). А она што во светот Јецира се смета за нечиста клипа, во светот Асија се смета за чиста.

Кога праведникот со поправањето на своите желби достигнува одредено духовно ниво, тој се соединува со неговите чисти својства. Ако за време на својата духовна работа мисли на друго духовно ниво, на кое се смета нечисто она што овде се смета за чисто, тогаш како последица, создаденото од таквото дејствие (соединување) се нарекува „заменето“, затоа што тоа се спротивни нивоа едно на друго според своите својства.

Меѓутоа Јаков, чија што мисла била кон Рахела, мислел на чистото својство „Рахела“ и за дејствието исто така мислел дека е токму со „Рахела“, па затоа и во мислите и во дејствието бил на истото ниво – „Рахела“ и затоа овде не е присутно својството „Леја“, што означува дека нема „замена“.

Следна статија бр.92 „Смислата на среќата“