5-иот ден од Ницавим, 5716

Со почит на моите пријатели, Создателот нека биде со вас...

Во Мусаф (дополнувањата) кон молитвата, прочитана во Рош ХаШана, ние велиме: „Среќен е човекот кој не те заборава Тебе и човекот кој страда за Тебе“. Треба да се знае: ако човекот секогаш мисли на Создателот, тогаш за што уште може да се грижи? Пред молитвата „Шма“ е запишано: „Среќен е човекот кој ќе ги слуша заповедите Твои и Твојата Тора и зборовите Твои ќе ги стави на срцето свое“. Исто така, треба да се знае:

1. Би требало да се рече: „Кој ќе ги чува заповедите Твои“.

2. Што е Тора и што е говор.

3. Каков однос има Тора за да се „стави на срцето“, бидејќи би требало да се рече: „да ја ставиш на мозокот твој“ – да ја прифати со главата, со разумот.

За „Царствата, Напоменувањата, Трубењата во шофар“ (делови од Мусафа на Рош ХаШана) мудреците се изјасниле: „Царства“ – за да завладеат над вас со Мене, „Напоменувања“ – за да се издигнат пред Мене напоменувањата за вас. И со помош на што? Со трубење во „шофар“ (рог). Треба да се разбере смислата „Напоменувања“ – бидејќи нема заборав пред Тронот на Неговото Величие. Ако е така, тогаш зошто да се вели: „За да се издигнат пред Мене напоменувањата за вас“? И освен тоа: ако затрубиме во „шофар“, тогаш Создателот ќе си спомне за нас – како може да се рече такво нешто? Во материјалното, кога човекот спие, тој се буди од звук или глас. Но, како може да се каже такво нешто за Создателот?

Меѓутоа, сите овие фрази и изреки од мудреците всушност нè советуваат како да се доближиме до Него, Благословениот, затоа што целото незадоволство и недостаток кои се во нас, произлегуваат од тоа што не го чувствуваме Неговото Величие. Затоа откако ќе почнеме да се заминаваме со објаснување „каква е оваа работа“, веднаш ќе посакаме да добиеме сè во форма на внатрешна Светлина, а, како што ни е познато, внатрешната Светлина доаѓа токму кога има екран и Одразена Светлина, односно чисти келим. Меѓутоа, Бхина Далет прима во форма на Опкружувачка Светлина, а Опкружувачката Светлина свети од далеку, како што е запишано во книгата „Дрво на Животот“. Тоа значи дека човекот дури и да е далеку од Создателот, односно оној кој нема сличност на својствата со Него, сепак може да прима од Опкружувачката Светлина.

Додека пак, АРИ пишува дека Опкружувачката Светлина е поважна од внатрешната Светлина. Ова се објаснува вака: во какви услови човекот може да прима додека сè уште се наоѓа оддалечен од Создателот? Само ако го зголемува значењето и важноста на Опкружувачката Светлина, од аспект на величието и возвишеноста на Создателот и важноста на Светлината на Тора. Тогаш тој може да прима светење од далеку, но притоа ние мора да веруваме дека целата убавина која ја има во созданието, е во внатрешната суштина на Тора. Меѓутоа, за добивање на вербата мора да се вложат многу напори. Ова е објаснувањето на фразата: „Среќен е човекот кој не Те заборава Тебе“. Но, како да се заслужи тоа? Со помош на тоа што „човекот се грижи за Тебе“, вложува напори во Тебе. За изразот: „во Тебе“ („беха“, бет-каф) постојат две толкувања.

1. „Во Тебе“ – односно во Создателот.

2. Во Создателот кој се наметнува во 22 (каф-бет) букви на Тора.

Исто така, „Среќен е човекот кој ги слуша заповедите Твои“, односно се удостојува со способноста „да слуша“ и ни дава совет како да се удостоиме: преку Твојата Тора и Словото Твое, односно верувајќи дека целата Тора е Словото на Создателот, односно, како што е кажано погоре, „во Тебе“ („беха“) се наметнува во 22 (каф-бет) букви на Тора. Тоа треба да се пренесе и да се стави на срцето бидејќи ви е познато она што го рекол мојот татко и учител – дека разумот само му служи на човекот, а најважното во човекот е срцето.

Во ова е смислата на „Царувањето“, односно на реченото: „Устоличете ме Мене над вас“, односно на дејствието кое врз нас ќе остави впечаток, а ние врз себе ќе ја земеме тежината од Царството на Небесата. Меѓутоа, гледаме дека веднаш после примањето забораваме на примање. Затоа ни се дава совет: „За да се издигнат пред Мене напоменувањата за вас“, односно пред Создателот. Тоа значи дека целата меморија што ја имаме треба да дејствува само за да Го паметиме Создателот. Исто така и од напоменувањата, како и од царувањата, треба да добиеме впечаток. Со помош на што? Со трубењето во шофар.

Секако ви е познато дека АРИ го дешифрирал зборот „шофар“ како „шуфра де-има“ (арамејски – убавина на мајката), „шуфра де-Бина“ (убавина на Бина). „Шуфра“ значи убавина, а убавината, како што објаснува мојот татко и учител – е карактеристика на Хохма, која продолжува од Бина и се враќа да биде Хохма. Бидејќи човекот верува дека целата убавина и важност се присутни само во вид на Хохма, во која се наоѓаат сите наслади, а недостигаат само поправањата, тогаш човекот сака да си спомнува за доброто, бидејќи во природата на човекот е да го заборава само лошото. Затоа ние треба да веруваме дека сè што постои е подготвено заради нас и тогаш ќе се удостоиме со својствата на меморијата и нема да заборавиме на Создателот ни за миг, со што ќе заслужиме добар запис и потпис (во Книгата на Животот)...

Барух Шалом Алеви Ашлаг син на својот татко и учител – Баал ХаСулам

* Писмото број 11 во изданието од 1998 година се наоѓа под број 14