21 декември 1955

Насочениот лист нека заздрави и нека кажат дека сум пратен од нивниот Создател, летајќи меѓу летачи, Големиот Тамариск, на кого Севишниот му помага, нашиот славен учител, Рав... Го примив твоето писмо, и Создателот нека осветли дека нашиот пат е вистинскиот пат и ќе го напрегнеме своето сеќавање за денот на споменот. Потоа ќе ни биде дадена светлината на сеќавањето, што е добро за прочистување на материјалниот воздух, и ќе го дишеме воздухот на Светоста, што е вистинскиот и вечен живот.

Би сакал да додадам на тоа што ти го напиша, „Сигурен сум дека ако го сретнев најголемиот агностик, итн.“ Знаеме дека постои обичај, применуван во сиот свет, дека не е добро за мошне вешт професионалец да биде меѓу слабо обучени работници и да учи од нивните постапки. На пример, кога чевлар е меѓу невешти чевлари, тие му даваат до знаење дека не вреди да се мачи да направи добар чевел, туку да се направи како што ќе дојде, и дека не вреди да се мачи да направи добар и убав чевел. Или кројач, ако е вешт, кога е меѓу невешти кројачи, му даваат до знаење дека не вреди да се мачи да ја направи облеката убава, уредна, и по мерка на сопственикот. Затоа треба да пази да не биде во допир со нив. Но кога градител е меѓу кројачи, тој не може да учи од нивните лоши постапки бидејќи нема врска меѓу нив. Меѓутоа, со истата професија, секој треба да се чува и да биде во допир само со луѓе со чисто срце.

Според наведеното, со секој човек што го сметаш за слуга на Создателот, треба да бидеш претпазлив и да видиш дали е вешт професионален, што значи дека сака неговата работа да биде чиста и наменета за Негово име. Во најмала рака, тој треба да знае дека не е добар работник и да си побара совет во душата со кој ќе може да стане вешт работник, а не обичен работник кој само ја сака наградата. Но добар, вешт работник е оној што не размислува за наградата, туку ужива во својата работа. Ако, на пример, вешт кројач знае дека облеката му е по мерка на сопственикот на секоја точка, тоа му дава духовно задоволство, поголемо од парите што ќе ги добие. Така, со луѓето што не се од твојата професија, не е важно ако си меѓу нив, бидејќи ти се занимаваш со градење а тие со штавење кожа. Но со луѓето што се занимаваат со Тора, но не се внимателни облеката да му пасува на сопственикот, тие имаат ум што е против Тора, спротивно од нејзиното гледиште. А тука секогаш мораш да бидеш претпазлив... и да се чуваш на добро растојание од тие луѓе, како што може да дофрли стрела од лак. А тоа не е случај со обичните луѓе.

- Затоа, бидејќи немаш контакт со луѓето на Мизрахи, не ти треба толкава претпазливост.

- Но од луѓето од Агудат Израел, треба да се држиш понастрана.

- А со Хасидим, биди на уште поголем штрек.

- А со луѓето што биле блиски со татко ми (Баал ХаСулам) мораш да бидеш многу претпазлив.

А ова е причината; Во светот на Некудим, Мелех ха Даат, нивото на Кетер, кој е првиот Мелех (крал), паднал подолу од сите Мелахим (кралеви) при кршењето. Тоа е затоа што додека погрубото е и повисоко кога има Масах, најлошо е кога го губи Масах. Од таа причина, паднал подолу од сите Мелахим. А овие зборови можеме да ги протолкуваме. Кога одат по патот на Создателот, тие имаат двојна волја за примање: за телесност и за духовност. Затоа, тие што му биле блиски на Баал ХаСулам, додека биле наклонети, имале Масах и Авиут (грубост). Но сега кога не се предаваат и немаат интерес да имаат Масах, целата нивна работа е да станат „убави евреи“ или „Реби“ (големи рабини). Така, тоа е Авиут без Масах, и тие природно го зрачат тоа што го даваат. А што се однесува до мене, јас немам доверба во нив, и нема кој да ги задржи. Краток сум затоа што не сакам да ги имам во мислите, затоа што го знаеш правилото: „Човек е таму кај што мисли.“ За да ја сфатиш работата поубаво, ќе ти дадам краток пример: Познато е дека меѓу секои два степени има медиум направен од двата заедно.

- Меѓу неживото и растителното, постои медиум наречен „корали.“

- Меѓу растителното и животинското, постои полскиот камен, кој е животно кој е врзан за земјата со папокот и се храни од неа.

-А меѓу животинското и говорното, постои мајмунот.

Оттука, се поставува прашањето: Кој е медиумот помеѓу вистината и лагата? Која е точката која е сочинета од двете категории заедно?

Пред да разјаснам, ќе додадам уште едно правило: Познато е дека е невозможно да се види мал предмет и дека е полесно да се види голем предмет. Затоа, кога човек ќе изрече нови лаги, не може да ја види вистината – дека чекори по лажен пат. Место тоа, вели дека оди по патот на вистината. Но нема поголема лага од тоа. А причината е тоа што тој нема доволно лаги за да ја види својата вистинска состојба. Но кога човек има собрано многу лаги, лагите растат во него до таа мера што може да ги види ако сака. Така, сега кога ги гледа лагите – дека чекори по лажен пат – ја гледа својата вистинска состојба. Со други зборови, ја гледа вистината во својата душа и како да се сврти по вистинскиот пат. Следува дека оваа точка, која е точка на вистината – дека следи лажен пат – е средината меѓу вистината и лагата. Тоа е мостот кој ја поврзува вистината и лагата. Таа точка е и крајот на лагата, и оттука почнува патот на вистината. Така, можеме да видиме дека за да бидеме наградени со Лишма (за Нејзино Име), мораме прво да се подготвиме за најголемото Ло Лишма (не за Нејзино Име), и тогаш можеме да достигнеме Лишма. И слично, Ло Лишма се вика „лага“ а Лишма се вика „вистина.“

Кога лагата е мала а Мицвот и добрите дела ги има малку на број, тој има мала Ло Лишма, и тогаш не може да ја види вистината. Затоа, во таа состојба, тој вели дека чекори на добриот и вистински пат, што значи дека работи на Лишма. Но кога цел ден се бави со Тора а цела ноќ со Ло Лишма, тогаш може да ја види вистината, бидејќи со насобирањето на лагите, неговата лага расте и тој гледа дека навистина оди по лажен пат. И тогаш почнува да ги поправа своите постапки. Со други зборови, чувствува дека сè што прави е навистина само Ло Лишма. Оттука, тој преминува на патот на вистината, на Лишма. Само тука, на таа точка, почнува темата на „од Ло Лишма се доаѓа до Лишма.“ Но пред тоа, тој тврди дека работи Лишма, па како може да ја промени својата состојба и начини? Затоа, ако човек е немарен во работата, не може да ја види вистината, дека е потонат во лаги. Но со зголемување на Тора за да му даде задоволство на својот Створител, тогаш може да ја види вистината: дека чекори по лажен пат, наречен Ло Лишма. А ова е средната точка меѓу вистината и лагата. Затоа, мораме да бидеме јаки и сигурни на нашиот пат, за секој ден да ни биде како нов, бидејќи постојано треба да ги обновуваме нашите темели, и тогаш ќе маршираме напред.

Твојот пријател, Барух Шалом ХаЛеви Ашлаг