25 ден ... 1966 г.

Шалом и најдобри желби засекогаш на моите пријатели кои го чуваат народот на Создателот од облаците и сенките кои сега се над него после големото сокривање, кое се спушти на светот во нашите денови. Уште свети искрата на Вишата Светлина во нивните срца, која ја добија од мојот татко и Учител и кои знаат да ја чуваат точката во срцата свои и се спремни и го чекаат спасувањето на светот.

Јас ќе додадам неколку зборови во беседата од рутинскиот разговор кој се одржа на првиот ден од месецот Ијар, кога се разгледуваше невообичаено тешко прашање за тоа зошто на нашиот свет ги има сите тие работи, односно напорите и страдањата? Ако Создателот посакал да им даде добрина на Своите созданија со сè што е поврзано со светоста и тие да почувствуваат добрина и насладување од соединувањето со Создателот, тогаш зошто ми е мене оваа животна рутина? Според твоето мислење, на созданијата би им била доволна само светоста, па тогаш зошто им е целиот тој систем од клипот? Што е користа и какво насладување тоа Му носи на Создателот, ако ние веруваме дека Самиот тој го создал целиот тој систем? Ти рече дека тоа може да се сфати само со верба над знаењата. Моето мислење оди кон тоа дека сè што е духовно го добиваме со верба над знаењата и со тоа на крај се удостојуваме со распространување на знаењата на Создателот со целосна наметка во сите органи, како што е речено: „И го истурив врз вас Мојот бескраен благослов“. Но, и по пат на учење исто така може да се сфати смислата и локогата, како и по патот на Тора.

Внимателно во „Зохар“ проучи го поглавјето „Тазриа“, каде што е речено: „Мудроста има предност пред глупоста“ и „Сулам“, каде што е појаснето дека иако многу работи постојат на овој свет, но ако нема на што да се потпреш, тогаш нема никакво разбирање и чувство од сите тие чудесни работи кои постојат во нашиот свет. Тоа значи дека ние немаме келим за достигнување на наједноставните работи во кои чувствуваме вкус на задоволство и сласт и пријатност, дека е можно само откако ќе имаме соодветни келим, наречени желби, да примаме позитивно исполнување, а не можеме да речеме дека би можеле да примаме и да достигнеме што и да е без страсна желба за тоа.

Се наведува пример: познато е дека има насладување во страста, односно дека постои насладување во страсната желба за нешто и постои насладување од достигнување на посакуваното. Степенот на насладување во страста зависи од степенот на страдањата, во случај да не се достигне посакуваното, односно тој чувствува дека ако не го достигне тоа, ќе настапи разочарување во неговиот живот и тогаш насладувањето се претвора во мерка за време на страста и тагата. Ќе наведеме и поедноставен пример: кај оној кој пие вода за да ја изгаси жедта, количината на водата се одредува со големината на садот, односно со големината на страдањата од жед. Се разбира, ако го прашаме човекот во тој момент, кога пие вода, дали е задоволена неговата желба, одредена според страдањата од жед, заради кои кај него сега има огромно насладување од водата, тој секако, ќе рече – да. Но, без оглед на тоа што доколку го посоветуваме човекот ако сака да добие насладување од водата да јаде солено и да не пие ништо половина ден, со цел неговата жед да достигне крајна граница, а потоа да се наслади од пиењето, тогаш, се разбира тој ќе рече: „Не се тие и не е наградата за нив“ (како што одговорил раби Хија Бар Аба на прашањето дали му се мили страдањата од болеста, Брахот 5), а истото е и кај нас ако ги немаме тие келим. За ова зборувал и раби Акива: „Во сите денови од мојот живот јас тагував – кога ќе можам да го остварам тоа“.

Вашиот пријател, Барух Шалом Леви Ашлаг, син на својот татко и Учител Баал ХаСулам

* Писмото број 7 во изданието од 1998 година е под број 39