Со почит до моите пријатели, храбрите луѓе...

Во однос на прашањето, за кое дискутиравме, кога стоевме до автомобилот, разјасни си во книгата “Бејт шаар а-каванот” на стр.25, точка 70, и ќе го најдеш таму одговорот. А дискутирајќи за прашањето на твоето влегување во групата, која била договорена со мене, морам да речам, дека недоволно сум го разгледал тоа. А причина за тоа е фактот, дека се наоѓав во Тиберија, и затоа размислував со спротивно расудување, што е карактеристично за Тиберија. И тогаш реков, дека не треба да се земаат предвид, само вистината ќе му го покаже патот. Но кога допатував во Тел-Авив, веднаш почувствував, дека постојат мислења меѓу нашите луѓе во минатото, односно пред напуштањето на Светлината, чии што садови сè уште егзистираат... и тоа му е доволно на оној, кој разбира. Тие ги бараат гревовите и прекршувањата, за да ги оправдаат своите дејства, дека само вистина има во Јерусалим, во местото на уништувањето. Затоа сега дојдов до одлука да се оградам од тоа, односно да не влегувам во таа позната група.

Во врска со твоето прашање – објаснувањето во статијата: “Тој, што е близок на душата на луѓето...” (Тој, што е близок на душата на луѓето, - близок му е и на Всевишниот. Оној, што не е близок на душата на луѓето, - не му е близок  ниту на Всевишниот”[трактат Авот, 3:10])- најдов кај мене текст под името на мојот татко и учител, кој поставил прашање: зарем не мислиме, дека и меѓу најистакнатите прославени мудреци постоеле несогласувања? И појаснува: “Кога би било напишано: “оној, со којшто луѓето се задоволни”, тогаш прашањето би било на место. Меѓутоа, точно рекле: “Тој, што е близок на душата на луѓето” (дословно: “Тој, со којшто духот на луѓето е задоволен”), значи има луѓе, односно тела, кои немаат никаква припадност на духот на Создателот, и обратно: мислењето на мештаните е спротивно на мислењето на Тора, додека духот на луѓето – е света работа. На тој дух мислеле мудреците, велејќи, дека оној, што исполнува една заповед, т.е. заповедта на верба, наречена “една буква”, се наведнува себеси и целиот свет кон оправдувањето.

 И се појавува прашање: ние не гледаме и не чувствуваме никаква предност за општеството во тоа време, кога има праведници во генерацијата. За тоа рекол Мерон (благословено да е сеќавањето на праведникот), дека праведникот привлекува изобилство за целата заедница на луѓето, но оние луѓе, кои немаат келим за преслекување на таа Светлина – не можат да се насладат со тоа изобилство. Меѓутоа, душата на секој добива од тоа изобилство – во вид на опкружувачка Светлина. Затоа “душите на луѓето се задоволни од него (праведникот)”, бидејќи духот на Создателот свети внатре во духот на луѓето. Но за оние, кои сè уште не го преслекле својот дух (руах) – за нив нема што да се говори, ниту да се земаат предвид. А вам ви пожелувам да се удостоите да одите од врвот до врвот.

Вашиот пријател, Барух Шалом ХаЛеви Ашлаг, син на својот татко и учител, Баал ХаСулам

* Писмото № 2 во изданието од 1998 г. се наоѓа под № 4