Слушнав на трпеза во Шавуот

Во што е смислата од Дарувањето на Тора на планината Синај? Тоа не значи дека некогаш Создателот ја дарувал Тора, а сега не. Дарувањето на Тора е вечно. Создателот ја дарува секогаш, само што ние не сме способни да примиме. А тогаш на планината Синај ја примиле Тора, затоа што се обединиле како еден човек, со единствено срце и сите имале само една мисла – за примање на Тора.

Меѓутоа, Создателот од своја страна, секогаш ја дарува Тора. Речено е дека човекот треба секој ден да ги слуша десетте заповеди, добиени на планината Синај.

Тора се нарекува „еликсир на животот“ и „смртоносен отров“. Се поставува прашањето: „Како може да има такви две спротивности во едно?“. Но, целата слика што ја гледаме ние постои само во нашите чувства и нас не нè интересира каква е вистинската реалност. Затоа, кога при учењето на Тора таа го оддалечува човекот од љубовта кон Создателот, тогаш се разбира, таа е „смртоносен отров“. А ако го приближува човекот кон Создателот, тогаш се нарекува „еликсир на животот“.

Меѓутоа, овде не се мисли на самата Тора, односно на реалноста каква што всушност е. Целата работа е во нашите чувства – тие ја определуваат целата реалност за нас. Самата Тора, во отсуство на оние кои би ја примиле, се смета за Светлина без кли, која е невозможно да се достигне бидејќи тоа е апстрактна суштина и не е претворена во материја, а ние не сме способни да ја достигнеме ни материјалната суштина, а уште помалку пак, духовната.

Додека работи човекот за себе, се смета дека работи „ло лишма“, а од ло лишма се доаѓа до „лишма“, заради Создателот. Затоа, ако човекот сè уште не се удостоил за добивање на Тора, тогаш се надева дека ќе ја добие следната година. Кога целосно ќе се здобие со својството „лишма“, тогаш тој нема повеќе што да прави на овој свет.

Затоа секоја година настапува времето за примање на Тора, затоа што времето е поврзано со будењето од долу и бидејќи се буди времето кога Светлината од дарувањето на Тора им се прикажала на луѓето, тоа значи дека секогаш има возбудување одозгора, кое им помага да извршуваат исто такво дејствие, како некогаш, во тоа време.

Затоа, ако човекот оди по патот кој од ло лишма го води кон лишма, значи дека се придржува до редот и се надева дека на крај сепак ќе го заслужи примањето на Тора, лишма. Ако не му е постојано целта пред очите, тогаш тоа значи дека оди во спротивна насока од целта. Директниот пат се нарекува „Дрво на животот“, па затоа спротивниот пат е еднаков на смртоносен отров, бидејќи тој цело време се оддалечува од линијата на животот.

„Не му верувај на оној кој тврди дека се трудел, но не го нашол посакуваното“. Што значи „нашол“? Што треба да се најде? Она што треба да се најде е благонаклоноста на Создателот.

„Не му верувај на оној кој тврди дека нашол без да се потруди“. Но, оној кој зборува не лаже, затоа што не се зборува за конкретен човек, туку за општо правило за сите. И ако тој гледа дека нашол благонаклоност во очите на Создателот, зошто да не му се верува?

Работата е што понекогаш човекот се удостојува со благонаклоност во очите на Создателот преку молитва, затоа што во неа има посебна сила, која може да дејствува слично на напорите (исто како што гледаме во нашиот свет дека има некои што заработуваат со своите напори, а и такви кои се молат за заработка и ја добиваат).

Меѓутоа во духовното, дури и да се удостоил со благонаклоност во очите на Создателот, потоа сепак мора да ја плати полната цена, односно да го вложи истиот степен на напори, каков што вложува секој друг. Ако не го направи тоа, ќе го изгуби кли. И затоа вели: „Не му верувај на оној кој тврди дека нашол без никаков напор“, бидејќи ќе изгуби сè. Заради тоа мора подоцна да плати целосно со своите напори.