Слушнав на првиот ден од неделата Бешалах ,2 февруари 1941 год.

Тора се нарекува „показател“, од зборот „да пушти долу“ (Шмот 19:13). Кога човек работи со Тора, според тоа колкави се неговите напори во Тора, толку поголемо е чувството на оддалеченост.

Тоа значи дека му се открива вистината – му се покажува степенот на неговата верба, што всушност е основа на вистината. Според степенот на неговата верба се гради целата основа на неговото постоење во Тора и заповедите, затоа што тогаш му се открива пред неговите очи дека целата негова основа се гради на воспитувањето кое тој го добил. Тоа му е доволно за исполнување на Тора и заповедите со сите нивни детали и барања. Сè што доаѓа од воспитувањето се нарекува „верба внатре во знаењата“.

Иако тоа е спротивно на принципот дека разумот обврзува да се очекува, така што колку повеќе човекот вложува напори во Тора, толку повеќе треба да го чувствува своето приближување до Создателот. Но, како што е речено, Тора секогаш му покажува сè поголема вистина.

Доколку човекот бара правда, Тора го приближува до вистината и му го покажува степенот на неговата верба во Создателот. Ова се прави за човекот да може да бара милост и да Му се моли на Создателот вистински да го приближи до Себе, кога би се удостоил со подлабока верба во Него. Тогаш ќе може да Му се заблагодари и да Го воспева Создателот, бидејќи Тој го приближил до Себе.

Но, доколку човекот не го гледа степенот на својата оддалеченост од Создателот и му се чини дека напредува, неговите напори и надежи се беспредметни и изградени на мека основа, а во него нема чувство за потреба од молитва до Создателот, Тој да го приближи до Себе. Излегува дека тој нема можност да вложи напор за да добие целосна верба бидејќи човекот вложува напори само за тоа што му недостига.

Затоа, сè уште не е достоен да ја види вистината, туку напротив – колку повеќе работи со Тора и заповедите, се чувствува себеси сè посовршен и не гледа никаков недостаток кај себе. Токму затоа тој нема основа да вложува напори и да Му се моли на Создателот да го удостои со целосна вистинска верба, бидејќи само оној кој ги чувствува своите недостатоци бара поправање. Меѓутоа, ако работи со Тора и заповедите правилно, Тора ќе му ја покаже вистината, затоа што во Тора постои чудесно својство (сгула) да му ја покажува вистинската состојба на човекот и степенот на неговата верба (за што е речено: „Кога тој ќе дознае дека згрешил...“).

Кога човек работи со Тора и Таа му ја покажува неговата вистинска состојба, односно неговата оддалеченост од духовното, а човекот согледува колку ниско суштество е, од кое нема полош човек на целата земја, кај него се јавува нечистата сила со поинаква жалба. Таа го убедува дека реално неговото тело (желбата) е одвратно и не постои ништо пониско во светот од него, сè со цел да го доведе човекот до депресија и разочарување.

Сето ова се случува затоа што нечистата сила се плаши човекот да не ја прими блиску до срцето согледаната состојба и да не посака да ја поправи. Затоа нечистата сила (егоистичката сила на човекот) се согласува со човекот кога тој вели дека е никаков и ужасен во своите својства и го присилува да помисли дека доколку се родил со поинакви склоности и подобри способности, би го победил грешникот во себе, би го поправил и на тој начин би се соединил со Создателот.

На овие тврдења на нечистата сила човекот треба да возврати дека токму за тоа е кажано во Талмудот, во Масехет Таанит. Се говори како рабинот Елазар, синот на рабинот Шимон бар Јохај, се враќал од оградениот дом на својот рав („дом“ – кли, „рав“ – од зборот „голем“, односно бил во состојба после достигнување на високо духовно ниво). Патувал седејќи на магаре (магаре – „хамор“, од зборот „хомер“ – материја. „Патува, седејќи на магаре“ – значи да достигне исправање на својата егоистичка материја, управувајчи со неа, преку намера за Создателот). Тој патувал по брегот на реката („река“ означува течење на Светлината на мудроста, а „брег“ или „сафа“ значи „крај“, „граница“, односно рабинот Елазар го достигнал крајот на мудроста). Бил во голема радост. Мислењето за себе му било лошо затоа што многу работел со Тора. Сретнал еден многу грд човек (всушност ги видел своите вистински својства), кој му рекол: „Мир на тебе, рабину!“. Рабинот Елазар не го отпоздравил, туку му рекол: „Колку страшен човек со својата физичка мана! Зарем сите во вашиот град се толку страшни како тебе?“. Човекот му одговорил: „Не знам. Обрати се кон Оној што ме создал. Кажи Му колку ужасно кли (сад) создал Тој“. Видел рабинот Елазар дека погрешил и се симнал од магарето...“.

Од раскажаното сфати дека затоа што толку многу работел со Тора, тој се удостоил да ја види вистината – колкаво е всушност растојанието меѓу него и Создателот, односно степенот на својата блискост и оддалеченоста. Затоа е речено дека неговото мислење за себе било лошо, бидејќи тој ја согледал целата своја гордост, целиот свој егоизам. Со тоа се удостоил да ја види вистината – дека самиот тој е најстрашниот човек на светот со својата егоистичка мана. Како го достигнал тоа? Така што многу работел со Тора.

Сепак, како може да се соедини со Создателот ако е толку страшен (егоистичен), односно апсолутно спротивен на Создателот? Затоа прашал дали сите се исти како него? Или само тој е единствен толку лош, апсолутен егоист?

Одговорот бил: „Не знам“, што значи дека тие не знаат бидејќи не чувствуваат. А зошто не чувствуваат? Затоа што не ја гледаат вистината, бидејќи не работеле со Тора доволно за таа да им ја открие вистината.

Затоа му одговорил Елијаху: „Обрати се кон Оној што те создал“. Човекот увидел дека нема сила да се издигне од својата состојба и затоа му се покажал пророкот Елијаху и му рекол „Обрати се кон Оној што те создал“. Создателот го створил во тебе целиот тој страшен егоизам и Тој знае со кои садови точно може да се достигне совршената цел. Затоа не се вознемирувај, оди напред и ќе успееш.

Следна статија бр.57. „Приближи ја желбата на Создателот“