31) Зохар ги опишува садовите ХБ ТМ во Ацилут дека тие растат или се намалуваат во зависност од делата на луѓето. Исто така во Зохар, Бо, стр. 32б, ние наоѓаме: „Израел, Му дава гнев и сила на Создателот,“ тоа не треба да се сфаќа буквално, бидејќи во Божественоста нема промени, како што е запишано. „Јас Господ не се менувам.“ Сепак, бидејќи Мислата на Создавањето била да ги насладува Неговите суштества, тоа нè учи дека Тој има желба да дава. Ние во овој свет дознаваме дека задоволството на Давателот расте кога се множи бројот на примателите, и тој сака да го зголеми бројот на примателите. Така, во тој однос, ние велиме дека Светлината во Ацилут расте кога на нижите им е дадено давањето од Ацилут или истото да го негуваат. Како последица, кога повеќе нема да бидат достојни да го примат Неговото изобилство, до тој степен се намалува Светлината, што значи нема кој да прима.
32) Тоа може да се спореди со свеќа. Доколку од една свеќа запалите илјада свеќи или не запалите ниту една, ќе видите дека тоа не предизвикало никакви промени во самата свеќа. Истото важи и за Адам Ха Ришон. Доколку тој имал потомство од илјадници потомци, како нас денес, или вооопшто немал потомство, тоа не би предизвикало никаква промена во самиот Адам Ха Ришон. Слично на тоа, нема промена во самиот свет Ацилут, без разлика дали нижите го примаат големото задоволство страсно или не примаат воопшто ништо. Гореспоменатата големина е во однос само на нижите.
33) Така, зошто било потребно авторите на Зохар да ги опишат сите тие промени во самиот свет Ацилут? Тие требало да зборуваат точно во однос на примателите во БЈА, а не да се обработува Ацилут, со што не сме принудени да бараме одговори. Тука постои тајна: ова е значењето на: „и од одделот на пророците јас ги употребив тие што наликуваат.“ (Хосеа 12). Вистината е дека тука има Божја волја, дека овие сличности, кои делуваат само во душите на примателите ќе се појават во душите, бидејќи Самиот Тој учествува во нив, со цел да го зголеми достигнувањето на душите. Тоа е налик на татко кој се воздржува себеси да го покаже својот лик пред неговото дете. Неговиот лик е исполнет со тага или задоволство, иако во себе не чувствува тага, ниту задоволство. Тој тоа го прави само со цел да го воодушеви неговото дете и да го прошири неговото разбирање, со цел да може да си игра со него. Таква е со работата пред нас: сите овие прикази и промени започнуваат и завршиваат само со впечатоците на душите. Сепак, со помош на Божјата желба, тие се појавуваат како да се во Самиот Тој. Тој сето тоа го прави со цел да го зголеми достигнувањето на душите до крајност, во согласност со Мислата на Создавањето, те. да ги насладува Неговите суштества.
34) Не е за изненадување ако се пронајде такво спроведување во нашето телесно воспримање. Да го земеме на пример сетилото за вид: ние пред нас гледаме простран свет кој е прекрасно исполнет. Но всушност, ние сето тоа го гледаме само во нашата внатрешност. Со други зборови, во нашиот мал мозок има фотографска машина која прикажува сè што се појавува во нас и нема ништо надвор од нас. Тој напрвил, во нашиот мозок, вид на огледало кое одразува сè што е таму видено, да го видиме надвор од нашиот мозок пред нашиот лик. Сепак, тоа што го гледаме пред нас не е вистинска работа. Ние треба да Му бидеме благодарни што Неговата Мисла го создала тоа огледало во нашите мозоци, со што ни овозможува да видиме и да воспримиме како сè да е надвор од нас. Заради тоа, Тој ни ја дал моќта да согледуваме сè со јасно знаење и достигнување, и сè да мериме и од внатре и од надвор. Без тоа, ние би го изгубиле поголемиот дел од нашето воспримање. Истото важи и за Божјата волја, во однос на Божјото воспримање. Иако сите овие промени се одвиваат во внатрешноста на душата која прима, тие тоа го гледаат во Самиот Давател, бидејќи само на овој начин тие стануваат свесни за сите воспримања и пријатности во Мислата на Создавањето. Тоа може да се заклучи и од горната паралела. Иако ние гледаме како сè да е надвор од нас, секоја разумна личност знае со сигурност дека сè што гледаме е само во нашите мозоци. Истото е во однос на душите: иако сите тие прикази ги гледаат во Давателот, тие немаат сомнеж дека сето тоа е во нивната внатрешност, и воопшто не е во Давателот.
35) Бидејќи овие работи се во срж’та на светот и јас се плашам дека истражувачот ќе погреши во нивното согледување, за мене е вредно да се потрудам и да ги претставам златните зборови на самиот Зохар во однос на овие работи (Парашат Бо, точка 215), и нив да ги протолкувам колку што можам подобро. Во Тора е запишано: „Ако некој праша“, „затоа што не видовме вид на форма.“ Тогаш, како ги отсликуваме имињата и Сефирот во Него? Ќе биде одговорено: „јас ја видов оваа форма, како во зборовите, „оној кој наликуваше на Господ прилега овде.“ Тоа значи дека Сефира Малхут, каде што се корените на сите души и светови, бидејќи таа е корен на сите садови, по пат на: „Оние кои примаат од неа, мораат да се стекнат со садови од неа,“ таа се смета дека наликува на нив. Затоа за неа се вели: „Оној кој наликува на Господ прилега овде.“ Дури и тоа наликување кое го именуваме како Сефира Малхут, не е на своето место во однос на самата себеси, туку само кога Светлината од Малхут опаѓа и се шири над луѓето. Во тоа време, таа им се појавува на нив, на секој еден, во зависност од нивното сопствено појавување, гледање, имагинација, што значи само во примачите, но не во самата Сефира Малхут.
Тоа е значењето на: „и од одделот на пророците Јас ги употребував оние кои што наликуваат.“ Заради тоа, Создателот им вели: „иако Јас ти се прикажувам на тебе во твоите форми, во вид и имагинација, сепак, „Оние кои наликуваат на мене, со нив ќе бидам еднаков?“ И покрај сè, пред Создателот да создаде сличност во светот, и пред Тој да оформи форма, Создателот бил единствен безформен и без приказ. Оној кој го достигнува Него, пред степенот на Брија - Бина, каде што Тој е над секое наликување, забрането е на Него да му се препишуваат форми и прикази во светот, ниту во буквата Хеј ниту пак во буквата Јуд, ниту да се нарекува со светото име ХаВаЈаХ или со која било друга буква. Ова е значењето на стихот: „Ние не видовме вид на форма.“ Со други зборови, стихот: „Ние не видовме вид на форма,“ се однесува на оние кои биле наградени со достигнување на Него над степенот Брија, кој е Бина. Тоа е така затоа што во двата Сефирот - Кетер и Хохма, нема форма и имагинација, што значи садови и граници (точка 18). Садовите започнуваат од Сефира Бина па надолу. Ова е причината зошто сите укажувања во буквите или во светите имиња се само од Бина па надолу. Укажувањата не се во однос на самите Сефирот туку само во однос на примателите, како што е случајот со Сефира Малхут.
36) Во зборовите кои се овде, навидум постои противречност: прво се вели дека формите се протегаат до примателите само од Сефира Малхут, подоцна се вели дека формите се протегаат кон примателите од Брија па надолу, што значи од Бина надолу. Работата е во тоа што формата и наликувањето се протегаат од Бехина Далет, која е Малхут. Од нејзините садови се протега до местото на примателте, но од првите девет Сефирот: Кетер, Хохма, Бина и Тиферет не се протега ништо. Сепак, поврзувањето на Мидат ха Рахамим со Дин било направено во светот Тикун. Тоа ја издигнало Сефира Малхут, која се смета за Мидат ха Дин, и ја донело во Сефира Бина. Заради оваа причина, Зохар говори за моменталните корени, односно садовите. Тој вели дека тие се во Малхут, но потоа вели дека се во Брија, заради поврзувањето кое било направено за поправка на светот. Нашите мудреци рекле: „На почетокот Создателот го создал светот во Мидат ха Дин; Тој видел дека светот не може да постои и Тој со неа ја поврзал Мидат ха Рахамим.“ Десетте Сефирот КХБТМ во Книгата Зохар имаат бројни ознаки во зависност од нивната главна функција. Кога тие се нарекуваат Кетер, Ацилут, Јецира и Асија нивната фукнција е да прават разлика помеѓу предните садови, наречени Кетер и Ацилут, што значи Кетер и Хохма, и надворешните садови, наречени Брија, Јецира и Асија што значи Бина Тиферет и Малхут. Ова распознавање во нив произлегло од поврзувањето на Мидат ха Дин со Мидат ха Рахамим. Зохар сака да ни укаже на работата при поврзувањето на Малхут во Бина. Така, Зохар, Сефира Бина ги нарекува со името Брија. Тоа е така затоа што пред поврзувањето, во Бина немало форма или приказ, дури и во однос на примателите, туку тоа го имало само во Малхут.
37) Таму продолжува: откако ја направил формата на Меркава на Горниот Адам, тој опаднал и таму се облекол. Таму е именуван со формата на четирите букви ХаВаЈаХ, што значи десетте Сефирот КХБТМ. Тоа е така затоа што врвот на Јуд е Кетер, Јуд е Хохма, Хеј е Бина, Вав е Тиферет и последниот Хеј е Малхут. Сето тоа е со цел тие да го достигнат Него преку Неговите атрибути, што значи Сефирот во секој атрибут кој е во Него.
38) Објаснување на работите: од Брија па натаму, што значи од Бина, откако била поврзана со Мидат ха Дин, која е Малхут, сличностите и формите се протегнале кон примателите, кои се душите. Значи, не во нејзиното место, туку во местото на примателите. Тој вели дека во тоа време е направена формата на Меркава на Вишиот Адам и опаднал и се облекол во форма на Адам. Со други зборови, целата форма на Адам, во неговите 613 садови, се протегнала од садовите на душата, бидејќи душата има 613 садови, наречени 248 органи и 365 духовни тетиви поделени на пет поделби, во зависност од четирите букви ХаВаЈаХ: врвот на Јуд, потоа Рош (глава) се смета за Кетер; од Пе до Хазе претставува Хохма; од Хазе до Табур е Бина; од Табур до Сиум Раглин се двата Сефирот Тиферет и Малхут.
Тора, како целина, се смета за Парцуф Адам, кој се однесува на 248 позитивни Мицвот, кои одговараат со 248 органи. 365-те негативни Мицвот се во сооднос со 365-те тетиви. Таа содржи пет поделби кои ги претставуваат петте книги на Мојсеј, наречени „Изгледот на Меркава на Вишиот Адам,“ што значи Адам од Брија, што претставува Бина од која започнуваат да се протегаат садовие во местото на душите. Тој се нарекува „Виши Адам“ бидејќи во Сефирот постојат три категории на Адам: Адам од Брија, Адам од Јецира, и Адам од Асија. Во Кетер и Хохма воопшто нема наликување кое може да биде именувано со некои букви или со буквите ХаВаЈаХ. Бидејќи овде се зборува за светот Брија, именувањето на Виши Адам е прецизно. Приказите не се наоѓаат во Сефирот: Бина, Тиферет и Малхут, туку само кај примателите. Сепак, тие Сефирот ги обезбедуваат садовите и Левишим (Облеки) со цел душите да го достигнат Него преку Светлината која се протега до нив, која е ограничена и измерена во зависност од нивните 613 органи. Заради таа причина, ние давателите, исто така ги нарекуваме со името „Адам“ иако тие се во форма на бела боја (точка 8).
39) Сето тоа не би требало да збунува бидејќи четирите букви ХаВаЈаХ и врвот на Јуд, се пет садови, бидејќи садовите секогаш се нарекуваат „букви“ и тие ги претставуваат петте Сефирот КХБТМ. Така, јасно е дека во Кетер и Хохма има садови, што се укажува со врвот на Јуд и Јуд од ХаВаЈаХ. Работата е во тоа што наликувањата и атрибутите за кои се говори, садовите, започнуваат од Брија па надолу, што значи само трите Сефирот - Бина, Тиферет и Малхут, но не и Кетер и Хохма, што значи од гледна точка на суштината на Сефирот. Сепак, познато е дека Сефирот се вградени еден во друг. Постојат десет Сефирот КХБТМ во Кетер, КХБТМ во Хохма, КХБТМ во Бина исто така ги има во Тиферет и Малхут. Трите Сефирот: Бина, Тиферет и Малхут од кои доаѓаат Келим се наоѓаат во секој Сефирот КХБТМ. Врвот на Јуд, кој е садови од Кетер, укажува на Бина и ТМ кои се вградени во Кетер. Јуд од ХаВаЈаХ, кој е сад на Хохма, укажува на Бина и ТМ кој е вграден во Хохма. Така, Кетер и Хохма кои се вградени дури и во Бина и ЗОН, немаат садови, додека Бина и ТМ кои се вградени во Кетер и Хома имаат садови. Во однос на ова постојат пет категории на Адам. Бина и ТМ во сите пет Сефирот се во форма на Меркава на Адам. Заради оваа причина, постои Адам во категоријата Кетер, наречен Адам Кадмон, но постои и Адам во категоријата Хохма, наречен „Адам од Ацилут.“ Постои и Адам во категоријата Бина, наречен „Адам од Брија.“ Адам во категоријата Тиферет се нарекува „Адам од Јецира,“ и Адам во категоријата Малхут се нарекува „Адам од Асија.“
40) Тој се именувал Себеси - Ел, Елоким, Садаи, Цваот и Екие, со цел биде познат секој атрибут кој е во Него. Десетте имиња во Тора кои не се избришани се однесуваат на десетте Сефирот, како што е запишано во Зохар (Вајикра, точка 168).
Сефира Кетер се нарекува Екие; Сефира Хохма се нарекува Кох; Сефира Бина се нарекува ХаВаЈАХ (испрекинат Елоким); Сефира Хесед се нарекува Кел; Сефира Гвура се нарекува Елоким; Сефира Тиферет се нарекува ХаВаЈаХ; двата Сефирот Нецах и Ход се нарекуваат Цваот; Сефира Јесод се нарекува Ел Хај; и Сефира Малхут се нарекува Адни.
41) Доколку Неговата Светлината не се протегнала на сите категории, по пат на навидум облекување во свети Сефирот, тогаш како суштествата би го запознале Него? И како тие би го одржувале стихот: „целата земја е полна со Неговата слава“? Со други зборови, со тоа се објаснува Божјата желба да се појави кон душите како сите овие промени во Сефирот да се наоѓаат во Него. Тоа е со цел да им даде на душите простор за доволно знаење и достигнување на Него со цел да се исполни стихот: „Целата земја е полна со Неговата слава.“
42) Сепак, тешко на оној кој Нему му препишува било каква мерка, кој вели дека во Него има мерка за Самиот Тој, дури и во овие духовни мерки со кои Тој им се појавува на душите. Тоа е уште повеќе така во однос на телесните мерки од човечка природа, кои се направени од прав и се минливи и безвредни. Како што рековме погоре, иако е Божја желба душите да гледаат дека промените во нив се во Давателот, на душите треба да им биде јасно дека во Него нема промени и мерки. Нивното замислување дека тоа е Божја желба, како што е запишано: „Од одделот на пророците јас ги користам оние кои што наликуваат.“ И доколку тие згрешат во тоа, тешко нив, бидејќи тие веднаш ќе го изгубат Божјото изобилие. Тоа уште повеќе важи за будалите кои на Него му препишуваат случувања од минлива природа, од крв и месо.
1. Напомена на преведувачот: Вообичаениот превод за Нешама и Нефеш е Души, но овде јас се одлучив да направам разлика помеѓу зборот Нефеш и зборот Нешама.
