Водител: Здраво и добредојдовте во оваа епизода од нашите серии. Како и секогаш, до мене е д-р Михаел Лајтман. Д-р Лајтман е професор по онтологија и кабала, и има докторат од областа на филозофијата. Тој е основач и претседател на кабала институтот Бнеи Барух. Имаме голема среќа што денес со нас е Џон Сент Аугустин. Џон е водител на „Шоуто на Џон Сент Аугустин“ кое се емитува на радио мрежата на Опра, односно на Сириус и...

Џон Сент Аугустин: XM Радио.

Водител: …ХМ Радио, ви благодарам. Тој е мотивациски оратор; автор на две книги: „Живеење невообичаен живот“ и неговата нова книга, „Секој момент е важен“.

Џон Сент Аугустин: Да.

Водител: Фала што ни се придруживте.

Џон Сент Аугустин: Задоволството е мое, мило ми е што сум тука.

Водител: Џон, многу од тоа што го работиш е поврзано со самопомош и мотивирање на луѓето. Гледаш ли некаква врска меѓу тоа и она што моментално се случува во светот?

Џон Сент Аугустин: Апсолутно, причината зошто се нарекува самопомош е за да не одите да купувате книги за други луѓе, дека вашиот живот е за да си помогнете себеси и да се откриете; и да бидете доволно интроспективни за да си го најдете патот. Потребни ни се влијанија да нѐ водат и да ни дадат насока, но на крајот се сведува на нашиот глас и тоа што го правиме со нашите животи. За мене, тоа што го правам на радио и целата суштина на каналот на Опра, сета работа која ја вршиме е во врска со тоа. За будењето на свеста кај луѓето и способноста да имаат дијалог кој ќе ги издигне над нивното опкружување.

Водител: Дали според тебе ова е сменето заради она што се случува со глобалната криза?

Џон Сент Аугустин: Без сомнеж. Велат дека опркужувањето не го прави човекот, туку го открива. Светот во кој моментално живееме, околностите, се менуваат толку бргу што ние се откриваме сѐ повеќе и повеќе. Понекогаш не ни се допаѓа тоа што го гледаме, но мора да почнеме да откриваме што значи тоа за луѓето, бидејќи нема да се промени сѐ додека не се промениме ние.

Водител: Што мислиш под „откриени“?

Џон Сент Аугустин: Па, ако исцедиш портокал, добиваш сок од портокал. Знаеш ли што се добива кога ќе ги исцедиш луѓето? Не знам ни јас; сѐ е можно. Според мене се работи за притисоците во животот. Мислам дека се таму со причина, да ни помогнат да се „исцедиме“ и да откриеме што имаме внатре за да може да излезе најдоброто од нас.

Водител: Дали и вие мислите така, д-ре Лајтман, сега кога се зголемуваат притисоците во светот?

Михаел Лајтман: Да, секако. Дојдовме до точка каде што нашето его нѐ има затворено толку цврсто што не можеме да се движиме еден без друг. А кризата што моментално ја доживуваме е глобална, интегрална криза, ние сите сме поврзани во еден систем, и навистина ни треба некаква помош. Не ни знаеме како да си ја олесниме ситуацијата. Човештвото е во многу тешка ситуација.

Водител: Велите дека проблемите со кои се соочуваме ни се присилно направени заради тоа што сфаќаме дека сме во еден систем?

Михаел Лајтман: Ситуацијата е сосема нова, никогаш претходно се нема случено ваква состојба. Ние секогаш напредуваме користејќи го егото кое расте од генерација во генерација, дури и во текот на нашите животи. Нѐ поттикнало да напредуваме технолошки, научно, психолошки. Секогаш градиме нови општества, нови режими, нови влади и трговија. Но денес сме во состојба, дури не е ни денес туку во последниве неколку децении, каде што нашето его не ни дозволува да се развиваме понатаму. На некој начин работи против себе.

Водител: На некој начин го постигнавме максимумот до кој може да порасне нашето его?

Михаел Лајтман: Да, бидејќи дојдовме до состојба на истоштеност и заситеност, некој вид на кулминација каде што не гледаме каде треба понатаму да се развиваме. Тука имаме проблеми со депресија, очај, дрога, тероризам, разводи; луѓето не знаат каде да одат. Како да го користат егото, што друго да постигнат? Се презаситивме, и нема нов излез од тоа.

Водител: Во ред, значи има два проблеми; еден.. Што мислите за тоа?

Џон Сент Аугустин: Мило ми е што има само два проблеми бидејќи можеме да ги решиме многу бргу.

Водител: Се согласувате ли дека егото пораснало најмногу што може?

Џон Сент Аугустин: Па мислам дека егото е нешто што постојано се шири, и мислам дека секојпат кога ќе смислиме некоја нова алатка или нешто надвор од нас, егото добива храна. Како што ми објаснуваше д-р Лајтман, можеме да продолжиме да создаваме повеќе мобилни телефони, повеќе работи, но на крај сѐ се сведува на нас. На крај, сите тие работи те разочаруваат, и на овој или оној начин, тоа ќе се случи. Па се согласувам, мислам дека стигнавме до највисоката точка на егото, но тоа секогаш ќе се храни, сѐ додека не го елиминираме изворот.

Водител: Што мислите под „елиминирање на изворот“?

Џон Сент Аугустин: Па видете, на пример, излезе Ајфонот, или што било друго што е надвор од нас; по шест месеци е застарено, исто и вие; мора да бидете како некој друг за да се приспособите. Ги наоѓаме сите овие начини да се усогласиме со други луѓе, но не се поврзуваме со нив. Сакаме да бидеме како нив. Видете, јас имам тинејџер, и сите тие се облекуваат исто тука во Њу Јорк, како што се облекуваат и во Мичиген, и во Чикаго, но не знаат зошто. Сакаат да се приспособат, но дали се поврзуваат? Супер е да бидеме туркани кон единство со слични технологии или мода, но дали се поврзуваме внатре во кругот во кој сме турнати?

Водител: Како може да се надмине тоа и да се натераат луѓето вистински да се поврзат?

Џон Сент Аугустин: Треба да слушаат вакви емисии. Сериозен сум. Тоа е како да се оди во теретана да се вежба; мора да се прави постојано. Верувам дека во еден момент во нашиот живот, или се туркаме себе си кон тоа, или универзумот ќе нѐ турне. Ќе се скршите – болест, развод, лош бизнис, смрт во семејството, и наеднаш, егото прима удар и велите, „Чекај малку, можеби постои нешто друго а не сум знаел?“

Водител: Д-ре Лајтман, имате ли коментар?

Михаел Лајтман: Денес ни е многу тешко. Како што кажа Џон, новите технологии кои беа тренди и примамливи во последната деценија, компјутерите, а сега и Ајфоните; денес, однапред гледаме дека тоа нема да нѐ задоволи. Стануваме свесни дека сѐ тоа набргу ќе заврши.

Водител: Кое е решението?

Михаел Лајтман: Одговорот: Ништо не ме влече и тера напред. Мораме да бараме нова цел, но цел која нема да биде како претходните: друг автомобил, нешто пософистицирано, нова алатка.  Гледаме дека тоа не се исплати; и онака ќе се разочараме.

Водител: Како да го прекинеме овој циклус?

Михаел Лајтман: Потребен ни е метод, нов метод на исполнување. Претходно, се задоволувавме со купување, стекнување, добивање и примање. Сега гледаме дека колку повеќе се натрупувам себеси, тоа повеќе не ме задоволува; напротив, станувам попразен. Па треба да бараме нов метод со кој ќе се задоволиме. Кабалата објаснува дека тоа е можно само ако сме исти како исполнувањето. Со други зборови, треба да бидеме исполнети преку другите. Затоа денес, во нашиот свет и опшстество, откриваме дека сме поврзани, и тоа ни дава шанса да се задоволиме преку другите. Бидејќи сме поврзани како семејство, ако се прошириме себеси, и заедно со сите други изградиме големо општество во кое сите се правилно поврзани, тоа ќе ни даде шанса да бидеме задоволни; не заради тоа што се задоволуваме самите, туку затоа што им помагаме на другите да се исполнат. Ако сме со нив во едно општество, едно поврзување, некој вид состојба на љубов и учество, тоа ќе нѐ исполни.

Водител: Објаснете го правилното поврзување. За какво поврзување зборувате?

Михаел Лајтман: Тоа е како семејство. Сите имаме семејства и уживаме да им даваме на децата повеќе од што земаме за себеси, нели? Поголемо ми е задоволството ако му дадам нешто на детето отколку истото да го земам за себе. Така нѐ тера природата, бидејќи ни дава природна љубов за нашите деца. Ако го стекнеме тој ист вид на љубов кон другите, ќе можеме бескрајно да уживаме, и давајќи им на другите, ќе уживаме. Важно е задоволството, тоа е чувството на живот. Сега размислувам, како ќе ги задоволам другите? Што ми дава тоа мене? Но ако ми даде задоволство, тоа е супер.

Џон Сент Аугустин: Тој зборува за концептот на човечкото семејство.

Водител: Да.

Џон Сент Аугустин: Дојдовме до точката на човечкото семејство, тој вид на свесност, тогаш се менуваат работите. Во ред е да се имаат работи, но не е во ред кога работите те имаат тебе. Кога ги бркаме и плаќаме за нив, и се обидуваме сѐ тоа да функционира и да се држи, тоа е многу тешко. Неодамна видовме и во САД и во целиот свет дека економските тешкотии навистина силно ги удрија луѓето од многу причини. Бидејќи почнаа да гледаат дека „можеби, јас не сум тие нешта“. Мислам, како што вие истакнавте, што ќе биде потребно, која е клучната точка? Веќе е тука. Веќе сме во точка каде што минатава година сме напишале триесет милиони рецепти за Прозак во САД. Нешто не е во ред. Имаме повеќе од било кое друго општество од почетокот на историјата, а немаме идеја кои сме или зошто сме овде. Тоа се единствените две причини за кои според мене треба да најдеме одговор: Зошто сме тука и каде одиме од тука? Мислам дека во овој момент, со технологијата и населението и сите промени со кои сме соочени, ова е најдобриот момент да бидеме живи.

Водител: Кога размислувам за овој човек или оној човек, како да ми се семејство, не знам дали мојот систем може тоа да го поднесе. Мислам дека порано или подоцна ќе експлодирам ако сум загрижен за тој човек како што се грижам за моето дете.

Џон Сент Аугустин: Мислам дека нема потреба да се грижиш за никој. Мислам дека се работи само за свесноста дека се дел од тоа. Тоа не значи дека треба да ги викаш на вечера; само значи дека знаеш дека некаде вечераат и тоа е во ред. Ако одиш во Австралија, и таму мајките плачат за работи што се случуваат во Австралија како што го прават тоа во Чикаго и Њу Јорк. Има сличности кои сите ги делиме како наша сила, а нашите разлики ја создаваат уникатната таписерија. Мислам дека ако сме свесни за тоа наместо да велиме дека сме различни еден од друг, ќе сфатиме дека сме многу послични отколку поразлични. Има многу моќ во тоа.

Водител: Гледаме што се случува во светот. Гледаме што се случува со финансиската криза, на пример. Сега луѓето зборуваат за сите овие зелени шанси. Дали мислите дека работите всушност се подобруваат во финансиска смисла?

Џон Сент Аугустин: Ако секогаш го правиме тоа што сме го правеле, секогаш ќе го добиваме тоа што обично го добиваме. Сме ги имале овие циклуси откако го создадовме овој вид на општество. Па како да му пристапиме различно овој пат, од пристапот што сме го имале во 1980-та или 1965-та? Ова се циклуси; предвидливи се, внатре и надвор, бидејќи се засновани на нашето однесување. Ме зачудува тоа што не сфаќаме дека ние го смислуваме сето ова; ние измисливме сѐ. Знаете зошто златото има толкава вредност? Бидејќи некој така рекол. Зошто горивото чини толку? Бидејќи некој така рекол. Некој шпекулира, некој одлучува, има верување, доволно луѓе се приклучуваат, и одлучуваат дека тоа ќе чини толку. Првата куќа на татко ми чинеше 18 илјади долари. Кога почина, чинеше над милион. Зошто? Бидејќи луѓето одлучиле дека така ќе биде; сите го одлучуваме тоа. Па, ние ги повторуваме овие циклуси и на некој начин ни здосадува тоа; можеби треба да направиме нешто различно овој пат, да бидеме нешто различно.

Водител: Мислите ли дека ситуацијата ќе се подобри врз основа на системот кој го имаме создадено?

Џон Сент Аугустин: Секако дека ќе се подобри. Не правиме ништо различно. Ќе го изградиме пак; пазарот на домување ќе се подобри, на пример во оваа земја, а потоа и нешто друго ќе се случи. И тогаш повторно ќе поминеме низ истото и ќе се запрашаме што треба таму да научиме, освен ако не го промениме начинот на пристап.

Водител: Д-ре Лајтман, што мислите за овие зелени шанси за кои постојано слушаме?

Михаел Лајтман: Треба да откриеме дека проблемот на кризата е човечкиот елемент, нешто што никогаш не било толку доминантно колку денес. Па ако не се смениме себе си сега, нашиот став кон другите и кон глобалната природа, исто како интегралната и глобалната природа што е во хармонија со сите нејзини елементи; слично, треба да бидеме во хармонија со остатокот од природата. Ние сме единствениот елемент во природата што е спротивен, преку нашето его, на целата природа. Сакаме да користиме, да експлоатираме, сакаме да користиме сѐ за нашето его, и со тоа ја нарушуваме хармонијата и балансот. Треба да го знаеме законот на единството, на еквилибриумот, на глобалноста. Затоа сега сме во нова ера. Мора да ја процесираме, и сѐ уште не разбираме до кој степен е различна. Тоа е нова ера на еволуцијата каде што ерата на егото е готова и завршува, и сега сме во нов систем. Претходно, секој се обидуваше да се истакне, колку повисоко беше човек толку повеќе ги потиснуваше другите, и стануваше успешен. Денешниот успех нема да зависи од тоа; ќе зависи од степенот до кој се поврзуваме еден со друг.

Водител: Ако човекот го присвои ова гледиште, како може да си го промени животот за да овозможи ова да се случи денес; како може човекот да го направи тоа?

Михаел Лајтман: Ќе мора да се промениме. Ќе мора да ја промениме филозофијата на нашите животи, нашиот пристап кон животот, бизнисот, човечките врски, кон сѐ. Нашиот пристап е едноставна формула: максимално примање, минимално давање; и тоа не функционира денес. Можеби понекогаш да, но гледаме дека овие работи престануваат да постојат.

Водител: Сите треба да бидеме како вас? Вие сте го посветиле животот на пренесување на оваа порака. Сите треба да престанеме што и да правиме и да ги посветиме нашите животи на...?

Михаел Лајтман: Па, ако сме сите поврзани во интегрален систем, што ќе правиме? Сите ќе мора да ги земаат другите предвид. Тоа е незамисливо. Соработувам со тебе; да, ти си бизнисмен и да претпоставиме дека и јас сум бизнисмен, па соработуваме. Сега, теоретски, треба да знаеме со каква промена во бизнисот меѓу нас ќе влијаеме врз целиот систем, за системот да има корист. Само тогаш, позитивните резултати за системот ќе бидат наш профит; инаку, нема да функционира. Каде ќе го стекнеме тој аналитички ум, тој вид на перцепција, таквиот широк поглед: Кој може да го пресмета тоа? Но ние откриваме дека тоа е голем проблем.

Џон Сент Аугустин: Имам одговор, навистина е едноставно. Постои еден кинезиолошки термин, изучувањето на човечката динамика на телото, движењето на телото, наречен „С-А-Н-Б“: специфична адаптација на наметнати барања. И така, кога вежбаш, затоа Арнолд Шварценегер изгледа како што изгледа, а уметнички лизгач изгледа како што изгледа; нивното тело се адаптирало на барањата кои им се дадени. Барањето кое сме ѝ го дале на планетата почнува да покажува што сме ѝ направиле. За да го промениме она „ако секогаш го правиш она што отсекогаш си го правел, секогаш ќе го добиваш она што отсекогаш си го добивал“, почнуваме да одиме наназад. Повеќето луѓе што ги знам стануваат во исто време, возат по ист пат на работа, носат иста облека, користат исти места; сè е исто; и сè додека не ја промениме побарувачката од нив, нема да има адаптација. Им кажувам на овие луѓе, ако сакаат да си го променат животот, ако навистина сакаат да направат промена, да одат по друг пат на работа.

Михаел Лајтман: Но тоа се случува преку удари, преку удари и притисоци.

Џон Сент Аугустин: Да, се случува како и да е.

Михаел Лајтман: Како се прави таа промена? Не, разбирам дека тоа е убаво. Но како да се направи промената помека, полесна, бидејќи зборуваме за маси од луѓе, обични луѓе. Во право си. Сакаме да го ублажиме тоа.

Џон Сент Аугустин: Не мислам дека ќе добиеме маси. Критичната маса е важна, Макарена, тоа е слично само се случува подоцна. Но за мене, кога еден човек ќе стане, и другите добиваат дозвола да станат. Кога работам во радио, можеби има милиони кои ме слушаат, но зборувам само на еден бидејќи сфатив дека тој еден човек може да слуша, милиони можат да слушаат, но еден навистина слуша; има огромна разлика. Тој човек слуша пто зборуваме, го применува тоа во својот живот, и буквално станува домино ефектот во нивната заедница, нивниот дом. Па стекнување маси? Не знам баш. Придобивање на еден? За тоа знам. И тоа ќе направи разлика од она што нормално го правиме, за да може да го гледаме светот на поразличен начин, и да сфатиме дека сме дел од целината а не надвор од неа. Многу важно.

Водител: Мислите дека тоа е доволно?

Михаел Лајтман: Мораме да ги научиме луѓето да сакаат, „Сакај го ближниот свој како што се сакаш себе си“ е правилото на интегралниот систем. Не морам да го знам целиот систем. Не се грижам за целиот систем. Знам ли за сите луѓе во сите ќошиња на светот и како функционираат? Но за мене успехот е едноставна формула: љубов кон светот, исто како кон семејството. Само во моите чувства морам да им пристапам љубовно, и тогаш ќе успеам.

Џон Сент Аугустин: Тоа што го велите е важно, но мора да се сакаме себе си. Видете, не можете некому да му дадете нешто што го немате. Не верувам дека повеќето од нас чувствуваат дека припаѓаат тука, дека треба да го имаме овој свет во кој живееме. Сè додека не се почувствуваме поврзани со таков вид на чувство, не можеме да го дадеме на некој друг. За мене тоа е причината заради која тоа внатрешно јадро за кое зборувавте претходно за злото и дали тоа е зло...треба да се надмине тоа за да сфатиме дека не сме космички грешки. Тука сме со причина. Тука сме за да ја откриеме таа причина, каде сум бил, зошто сум тука, каде одам? Да се поставуваат такви прашања е многу подобро отколку да се праша „Што има за вечера? Добив ли на лотарија?“, бидејќи тоа не може да ви го промени животот.

Водител: Интересно е што го велите тоа, бидејќи прашањето кое тој штотуку го поставивте е прашањето кое го слушнав претходно од вас, „Зошто сум овде, која е нашата цел тука?“

Џон Сент Аугустин: Човеков е многу паметен, затоа.

Михаел Лајтман: Но колку луѓе си го поставуваат тоа прашање? Дури и другите луѓе треба да знаат дека дури и кога не прашуваат егзистенцијални прашања како која е целта на животот и воопшто на сè, само за да преживеат во светот и да се издржуваат себе си на достоинствен начин како што сите сакаме, мораме да бидеме пообѕирни и да градиме добри меѓучовечки односи. Системот нè тера.

Џон Сент Аугустин: Мислам дека сме поделен вид. Мислам дека човечкиот дел од нас, не е толку добар; суштествениот дел од нас, е божествен; и мислам дека тоа е вечна битка. Сум зборувал во затвори, сум зборувал во најлошите места што можете да си ги замислите, и сум видел дека тие оделе кон злото, ако веќе така го нарекуваме бидејќи тие не си ја разбираа ДНА-та, која е нивните божествени природни способности. Кога еднаш ќе се додаде во мешавината, тогаш злото, негативноста, темнината, немаат никакви шанси, ако се држиме до тоа. Има една стара приказна, сигурна сум дека е и во вашата традиција, за индијански господин, или дедото кој му зборува на внукот во куќарката. Внукот доаѓа и вели, „Сонував нешто лани. Во сонот имаше два волци кои се бореа внатре. Едниот беше црн а едниот бел. Црниот волк ме исплаши, дедо, а белиот ми влеа надеж. Кој ќе преживее?“ Дедото одговорил „Оној кој најмногу го храниш.“ За мене тоа е природата на човештвото, природата на луѓето, бидејќи ги имаме и двата, оној кој го храниме повеќе е оној кој ќе го гледаме во светот.

Водител: Со други зборови, ако го негуваш духовиот дел од душата, ако се фокусираш, ако ја имаш правилната намера....

Михаел Лајтман: Но за сето тоа, мора да постои правилно општество. Сите промени во нас можат да се случат само преку околината, и ние го гледаме тоа. Во било која околина да растеме, се издигнуваме како резултат на неа. Па не можеме да се жалиме на некој за тоа зошто го прави ова или она, можеби лоши работи, но навистина треба да погледнеме од каде доаѓа. Главниот проблем на човештвото денес е образованието. Ако сакаме да гледаме среќни луѓе и подобар свет, прво и најважно, мора да видиме како да изградиме правилна околина која позитивно ќе влијае врз луѓето. Правилната околина се медиумите, образовниот систем во градинките, училиштата, универзитетите, но посебно медиумите.

Водител: Д-ре Лајтман, што ќе се случи ако не почнеме да ја менуваме околината?

Михаел Лајтман: Ќе доживуваме удари, сериозни удари. Сè додека тие, на овој или на оној начин, не нè натераат да ги отвориме срцата и умовите кон тоа што се случува во светот. Треба да бидеме свесни за промените во природата. Сега сме во ситуација во која користењето на обичното его, онака како што сме навикнати – Сакам да те искористам, а ти ќе искористиш некој друг итн, и опстанок на најсилните и сè тоа – тие работи се готови. Ако зборуваме за интегралниот закон, интегралниот систем, таму функционираат други закони. Таму функционира единството, поврзувањето, учеството, имањето обѕири кон другите во истиот систем; и оној што е посилен не го потиснува послабиот. Во нашите тела такво нешто не постои. Ако човештвото е како еден организам, во улога се неколку правила: правила на размислување, единство и поврзување. Треба да ги научиме новите генерации на овие закони.

Џон Сент Аугустин: Мислам дека некои од најголемите еколошки предизвици со кои се соочуваме денес, со кој сите се соочуваме, е тоа дека не се чувствуваме поврзани со оваа планета која нè одржува во живот. Тоа е фасцинантно. Пред дваесет години држев разговори за околината. Ќе речев „Еве десет работи што може да ги направите денес за да направите разлика“, а тие ќе ми речеа „Па не ми се допаѓа ништо од тоа. Имаш нешто друго?“ И сфатив, знаете, ако отидете на забава во туѓ дом, никогаш не чистите вие нели? Секогаш си одите. Сè додека не се почувствуваме поврзани до оваа мала сина џамлија на која живееме, зошто би се грижеле за неа? Мислам дека тој вид на поврзување е главен концепт на човечката фамилија.

Михаел Лајтман: Да, тоа е точно. Проблемот е како сите да го сфатиме тоа? Тоа е проблемот, бидејќи засега само многу мал дел од човештвото разбира, и тоа нè става во огромен проблем. Нема да ја решиме кризата и проблемите кои се случуваат сè додека не ги разбереме и не почнеме да се движиме кон нив.

Водител: Па, мислам дека во прашање се два чекора. Мислам дека е едуцирање на луѓето, и мислам дека е прашање на тоа како да се пренесе пораката на луѓето кои мируваат во фазата на напредување каде што размислуваат само за себе си.

Џон Сент Аугустин: Па, затоа мислам дека радиото е многу важно. Тоа е многу добра поента, бидејќи прво треба да се откриеш себе си за да можеш да ја завршиш работата што треба да ја завршиш. Мислам дека тоа е поентата на само-еманципацијата, себе-подобрувањето и самопомошта. Но како што истакна д-р Лајтман, универзумот, светот, ќе те турне и ќе те обликува сè додека не станеш тоа, сакал ти или не. Не мора да ти се допадне, но тоа е еволуцијата. Велам дека во животот можеш да правиш една или две работи. Кога бев дете во Чикаго, мајка ми ме носеше во Сиарс и влегувавме низ вратите што се вртат. Тоа е забавно кога имаш седум години, но не е забавно кога имаш четириесет и седум. Се работи за еволуција, не за постојано вртење, и за ослободување од минатото кое си го имал ти, твоите родители, и станувањето нова личност, а потоа изнесувајќи го тоа во светот.

Водител: Многу интересен цитат.

Михаел Лајтман: Ќе го користам тој пример. Ми се допаѓа вратата што се врти. Благодарам, прекрасно.

Џон Сент Аугустин: Може да го користите.

Водител: Со атрибутот или без атрибутот? Еволуција или револуција, еволуирање или вртење?

Џон Сент Аугустин: Што останува? Или ќе продолжиме да го правиме она што отсекогаш сме го правеле, и ќе ја завршувам секоја емисија на каналот на Опра со „Ако го правите тоа што отсекогаш сте го правеле, секогаш ќе го добивате тоа што сте го добивале отсекогаш“, без разлика дали вежбате, губите тежина, врски, работа; не ми е гајле што е тоа; ако секогаш ги правите истите нешта, да се мисли дека ќе се добие различен резултат порано било причина зошто затворале луѓе. Се работи за да се биде ова, да се прави ова, резултатот е различен.

Водител: Да повториме. Сите сме во еден систем во кој нашите мисли и намери се тоа што можат да влијаат врз тој систем, и ако влијаеме врз тој систем направилен начин, ќе почне да се случува промена. Точно, д-ре Лајтман?

Михаел Лајтман: На подобро.

Водител: На подобро.

Џон Сент Аугустин: Нема сомнеж; како што тој кажа порано, човечкото тело е како огледало на светот. Секој од нас има канцерогени клетки, но некои добиваат рак а некои не. Некои луѓе се грижат за своето тело а некои не. Можеш да видиш што јадат бидејќи гледаш како изгледаат. Кога го гледаш светот во кој живееме, тој е одраз на микрото во макрото и макрото во микрото. Светот е одраз на тоа што сме му го направиле, кои сме, и како го гледаме.

Водител: Многу ви завидувам на работата на двајцата бидејќи и двајцата допирате до многу луѓе на екстремно позитивен начин. Сакам да им се заблагодарам на нашите денешни гости, Џон Сент Аигустин и д-р Михаел Лајтман.

Џон Сент Аугустин: Задоволство ми беше.

Водител: Ви благодарам многу.