16) Вие темелно ги научивте четири видови на опипливите работи: Материја, Форма и Материја, Апстрактна Форма, и Суштина. Беше објаснето дека ние воопшто немаме воспримање во четвртиот вид - суштината, и третиот вид кој може погрешно да нè насочи. Само првиот вид, кој е Материја, и вториот вид, кој е Форма Облечена во Материја нам ни се дадени од страна на Вишото Водство за јасно достигнување. Преку нив вие ќе бидете во можност да го увидите постоењето на духовните објекти, што значи Вишите Светови - АБЈА, бидеќи нема ниту еден ситен детал, кој е во нив, а да не е подделен на четирите гореспоменати видови. На пример, ако земеме некој елемент во светот Брија, таму има садови, кои се со црвена боја, преку кои патува Светлината на Брија до жителите на Брија. Така, садот во Брија, кој е со црвена боја, се смета за Материја или објект, што значи првиот вид. Иако таму има само боја, што претставува појавување и манифестација на делување во објектот.
Ние веќе рековме дека немаме достигнување во самата Суштина, туку само во манифестирањето од самата Суштина. Ние таа манифестација ја нарекуваме: Суштина или Материја, или тело, или сад. Божјата Светлина која патува преку и ја облекува црвената боја ја претставува формата облечена во објект, што значи вториот начин. Заради оваа причина, Светлината изгледа црвена, што укажува на нејзиното облекување и просветлување преку објект, во однос на телото и супстанцата, што значи црвената боја. Доколку сакаме да ја отстраниме Божјата Светлина од некој објект - црвената боја - и да ја дискутираме, без да биде облечена во објект, тоа веќе спаѓа во третиот вид - Форма отстранета од Материја - што може да нè наведе на грешки. Заради оваа причина, строго е забрането изучувањето на Вишите Светови, и ниеден автентичен кабалист не се вклучува во тоа, а уште помалку авторите на Зохар. Тоа е уште повеќе така во однос на суштината на елемент во Брија, бидејќи ние воопшто немаме воспримање во суштината на телесен објект, исто така и во духовен.
Така пред нас имаме четири видови :
Сад од Брија, што ја претставува црвената боја, која се смета за објект или супстанцата на Брија;
Облекувањето на Божестевната Светлина во сад од Брија, што ја претставува формата во објектот;
Самата Божествена Светлина, остранета од објектот во Брија;
Суштината на објектот.
Така, првото ограничување е темелно објаснето, што значи дека во целиот Зохар нема ниту еден збор во однос на третиот и четвртиот вид, туку само во однос на првиот и вториот.
17) Заедно со ова е објаснет и вториот вид. Треба да се знае дека, како што ги објаснуваме четирите видови во една работа во светот Брија, тие се исти и во општите четири светови АБЈА. Трите бои: црвена, зелена и црна - во трите светови БЈА, се сметаат за супстанцата или објект. Белата боја, што се смета за светот Ацилут, е формата облечена во материја, во трите бои наречени БЈА. Ајн Соф сам по себе ја претставува суштината. Ова ние го рековме во однос на првиот вид, дека нема воспримање на суштината, што го претставува четвртиот вид, скриена во објект, дури и во објект од овој свет. Кога белата боја не е облечена во трите бои во БЈА, што значи кога Светлината од Хохма не е облечена во Бина, Тиферет и Малхут, тоа претставува апстрактна форма во која не се вклучуваме. Зохар воопшто не говори за овој вид, туку само за првиот вид, кој е трите бои во БЈА. Тие бои се состојат од супстанца, имено трите Сефирот - Бина, Тиферет и Малхут, и во вториот начин, што претставуваваат просветлувањата на Ацилут, облечени во трите бои БЈА, што значи Светлината од Хохма, облечена во Бина, Тиферет и Малхут кои се облечени во материја. Ова се двата вида со кои се занимава Книгата Зохар. Така, доколку читателот не е буден, т.е не ги ограничува своите мисли и не разбира дека Зохар треба да го изучува сторго во двата горенаведени вида, оваа работа веднаш ќе биде погрешно разбрана, бидејќи зборовите ќе излезат од контекст.
18) Како што беа објаснети четирите видови во општите АБЈА, истото важи и за секој свет, дури и за најмалата работа во некој свет. Истото важи и за светот Ацилут, и надолу до светот Асија, бидејќи во него има ХБ и ТМ. Ние гледаме дека Сефира Хохма се смета за „форма“ додека и ТМ се сметаат за „материја“ во која се облекува формата, што значи првиот и вториот вид во кој се вклучува Зохар. Зохар не се вклучува во Сефира Хохма кога таа е соголена од Бина и ТМ, што претставува форма без материја, но уште помалку се вклучува во суштината, која што се смета за Ајн Соф (светот на Бесконечноста) во тој објект. Така, ние во секој објект се вклучуваме во Бина, Тиферет и Малхут, па дури и во Ацилут, но не се вклучуваме во Кетер и Хохма на секој објект дури ниту во Малхут од крајот на Асија, кога не е облечен, туку само според степенот до кој ја облекуваат Бина и ТМ. Сега темелно се објаснети првите две ограничувања. Сите автори од Зохар се вклучуваат во материјата или формата во материјата, што го претставува првото ограниување, но и во БЈА или просветлувањето на Ацилут во БЈА, што го претставува второто ограничување.
19) Ние сега ќе го објасниме третото ограничвање. Зохар се вклучува во Сефира во секој свет, што ја претставува Божественоста која свети во секој свет, како и во секој дел на МРЖГ(мртво, растително, животинско и говорно), што ги претставуваат суштествата во овој свет. Но, Зохар говори за Говорното во тој свет. Да ви дадам пример од спроведувањето во овој свет. Во „Вовед во Книгата Зохар“ (точка 42) е објаснето дека четирите вида, мртво, растително, животинско и говорно ниво - во секој еден свет, дури и во овој свет, ги претставуваат четирите дела од желбата за примање. Секој од нив ги содржи овие четири вида - МРЖГ. Така, ние дознаваме дека личноста во овој свет треба да ги негува и самата да биде негувана од страна на овие четири категории МРЖГ од овој свет. Ова е така бидејќи човековата храна се состои од овие четири категории, што се протега од четирите категории на МРЖГ во човековото тело. Тие се: а) Сакање да се прима според мерката за нечие опстанување; б) Сакање да се прима повеќе одколку што е неопходно за одржување, копнеење по луксуз, но ограничено само на физички желби; ц) Копнеж на човечки желби, како што се чест и моќ; д) Копнеж по знаење. Тие се протегаат од четирите дела на желбата за примање која е во нас:
*Сакање на неопходни залихи се смета за Мртво ниво на желбата за примање.
*Сакање на физичка страст се смета за растително ниво на желбата за примање, бидејќи тие се наменети само за зголемување на задоволството во нечив сад, што претставува месото на телото.
*Сакањето на човечки желби се смета за животинскиот дел од желбата за примање, бидејќи тие го зголемуваат нечиј дух.
*Сакање на знаење преставува Говоречкото во желбта за примање.
20) Така во првата категорија - неопходната мерка за нечије одржување - и во вторатат категорија - физичките желби кои ја надминувааат мерката за одржување: поединецот се одржува со работи кои се пониски од самиот него: мртвото, растителното и животинското. Но, во третата категорија, човечките желби како почит, поединецот прима и е одржувана од својот вид, од оние кои се еднакви на него. Во четвртата категорија - знаењето, поединецот прима и е одржуван од повисока категорија од неговата - од моменталниот интелект и мудрост, а тие се духовните.
21) Вие ќе увидите дека ова е слично во Вишите, Духовните Светови, бидејќи световите се отпечатени еден од друг од Вишото надоле. Така, сите категории МРЖГ во светот Брија оставаат отпечаток во светот Јецира. МРЖГ од Асија се отпечатени од МРЖГ од Јецира. На крај, МРЖГ во овој свет се отпечатоци од МРЖГ од светот Асија. Во „Вовед во Книгата Зохар“ (точка 42) е објаснето дека мртвото ниво во духовниот свет се нарекува Хеихалот (Палати), растителното ниво се нарекува Левушим (Облеки или наметки), животинското се нарекува Мала’ахим (Ангели), додека говорното ниво се смета за Нешамот (Души) на луѓето во тој свет. Десетте Сефирот во тој свет ја претставуваат Божественоста. Душите на луѓето го претставуваат центарот на секој свет кои се негувани од страна на духовната реалност во тој свет, како што говорното ниво во телесноста се храни од целата телесна реалност во овој свет. Така, првата категорија која е желбата за примање за неопходното одржување, тој го прима од просветлувањето на Хеихал Левуш (мртвото и растителното), кои се таму. Втората категорија, животинскиот вишок кој го зголемува нечие тело, се прима од категоријата на Мала’ахима, што претставуваат духовни просветлувања кои се над неопходната мерка за одржување, со цел да ги зголеми духовните садови, Келим, во кои е облечена неговата душа. Така, поединецот ја прима првата и втората категорија од долните категории, кои се Хеихалот Левушим и Мала’ахима кои се таму и се пониски од човечките Нешамот (души). Третата категорија, што ја претставуваат човечките желби, кои го издигнуваат нечиј дух во тој свет, се примаат од истиот вид. Произлегува дека поедиенцот прима и од својот вид, од сите Нешамот (души) кои се во тој свет. Преку нив, поедиенцот го зголемува прослветлувањето на Руах на неговата душа. Четвртата категорија на желби, за знаење, се прима од Сефирот од тој свет. Од нив поединацот ги прима ХБД во душата.
Произлегува дека душата на луѓето кои ги има во секој свет, треба да растат и да бидат целосни со сите категории кои постојат во тој свет. Ова е третото ограничување кое го споменавме. Поединецот треба да знае дека сите зборови кои се споменати во Зохар, во секоја точка од Вишите Светови, се занимаваат со Сефирот Нешамот и Мала’ахим, Левушим и Хеихалот, иако во нив се вклучува како тие да се сами за себе. Истраживачот треба да знае дека за нив се зборува со почит кон мерката според која човечките души примаат од нив и од истите се одржувани. Така, сите нивни зборови се однесуваат на потребите на душата. Доколку вие изучувате според оваа линија ќе ја разберете и вашиот пат ќе биде успешен.
22) После сето тоа, ние треба да ги објасниме сите телесни ознаки кои се објаснети во Книгата Зохар во однос на десетте Сефирот. На пример има Виши и нижи, опаѓање и издигнување, собирање и проширување, малост и големина, одделување и парење кои ги предизвикуваат долните, според нивните добри или лоши дела, во десетте Сефирот. Овие зборови се навидум збунувачки. Дали е возможно да се влијае врз Божественоста и таа да се менува заради нижите? Ти можеш да речеш дека зборовите не се однесуваат на самата Божественот, која е облечена и свети во Сефирот, туку се однесуваат само на садовите на Сефирот, кои не се Божественост. Тие биле создадени со создавањето на душите со цел да ги притајат или откријат степените на достигнување во правилен размер и мерка, со цел да се донесат душите до посакуваниот крај и поправка. Тоа наликува на алегоријата со огледалото со четири стакла кои се обоени во четири бои: црвена, зелена, црна и бела. Тоа го претставува белото во книгата и супстанцата на буквите во книгата. Сето тоа е возможно во трите светови БЈА, каде што се создаваат садовите на Сефирот, кои не претставуваат Божественост.
Но, не е правилно така да се разбере со почит кон светот Ацилут, каде што садовите од десетте Сефирот исто така се целосна Божественост и се едно со Божествената Светлина која е во нив. Во „Тикуним“ (поправки) е запишано: „Тој, Неговиот Живот, и Тој Самиот, се Едно.“ Тоа се однесува на суштината на Сефирот - Ајн Соф (светот на Бесконечноста). „Неговиот Живот“ се однесува на Светлината која свети во Сефирот, наречена „Светлината од Хаја.“ Тоа е така затоа што целиот свет Ацилут се смета за Хохма, додека Светлината на Хохма се нарекува „Светлианта на Хаја.“ Затоа се нарекува „Живот.“ „Тој Самиот“ се однесува на садовите на Сефирот. Така, се претставува целосната Божественост и единство. Како тогаш е можно да се воспримат овие промени, кои таму ги предизвикал нижиот? Во исто време, ние мораме да разбереме дека доколку во тој свет сè е Божественост и таму нема создадени суштества, каде тогаш ние ги распознваме овие три виши распознавања во „Тикуним на Зохар“, Тој, Неговиот Живот, и Самиот Тој, бидејќи тие се во крајно единство.
23) Да се разбере сето тоа вие треба да го запомнете она што е објаснето погоре во точка 17. Таму се објаснува дека објект е суштината која ние не ја воспримаме дури ниту во телсните сетила, па дури ни во нашите суштина, но уште повеќе е така во Неопходниот. Светот Ацилут ја претставува Формата, додека трите светови БЈА ја претставуваат Материјата. Просветлувањето на Ацилут во БЈА ја претставува Формата, облечена во Материја. Така, вие гледате дека името, Ајн Соф, воопшто не е име за суштината на Неопходниот, бидејќи тоа што не можеме да го достигнеме, не можеме ниту да го именуваме со збор. Тоа е затоа што фантазијата и петте сетила не можат да ни понудат ништо во однос на суштината, ниту во телсноста, па како таму може да постои мисла или збор, а уште помалку во однос на Неопходниот, Самиот Тој. Навистина, ние мораме да го разбереме името Ајн Соф како што е дефинирано во третото ограничување, дека сè за што говори Книгата Зохар се однесува на душата (точка 21). Така, името, Ајн Соф, воопшто не го претставува Неопходниот, Самиот Тој, туку тоа се однесува на сите души кои се вклучени во Него, во Мислата на Создавањето, по пат на „крајот на делото е во првичната мисла.“ Така, Ајн Соф (светот на бесконечноста, рајот) е името на поврзувањето во кое е поврзано сè што е Создадено, сè до крајот на поправките. Тоа е она што ние го именуваме како „Првата Состојба на душите“ („Вовед во Книгата Зохар“ точка 13), бидејќи сите души постојат во Него и се исполнети со целото задоволство на крајната Висина која ќе ја примат на крајот на поравката.
24) Да земеме еден пример од спроведувањето во овој свет: поединецот сака да изгради убава куќа. Во првата мисла тој гледа прекрасна куќа со сите соби и детали, кава што ќе биде кога ќе заврши со градењето. Потоа, тој го смислува планот за изведба до секој детал. Кога ќе дојде времето, тој секој детал ќе им го објасни на работниците: тогаш тој ќе го започне градењето на куќата како што го замислил предходно во својата првична мисла. Така Ајн Соф се однесува на таа првична Мисла, во која сè што е Создадено веќе е замислено од Него во крајна целост. Но, лекцијата не е целосно налик на примерот, бидејќи во Него иднината и сегашноста се исти. Во Него, мислите се исполнети, и Нему не Му се потребни алатки или делувања како што нам ни се потребни. Така, во Него тоа е реалност.
Светот Ацилут е налик на деталите на планот, кој ќе се манифестира подоцна кога започнува градбата на куќата. Во овие две: првичната мисла, Ајн Соф и завршниот дизајн на деталите, воопшто нема ниту трага од суштествата, бидејќи сето ова сè уште е во потенцијал и не е моментално. Тоа е слично и со луѓето: секоја мисла со која се пресметуваат сите детали – дрвото, циглите и металот - кои ќе бидат потребни за изведување на планот претствуваат само концепт. Таму воопшто нема ниту трага од вистинско дрво и цигли. Единствената разлика е дека во поединецот, замислениот дизајн не се смета за вистинска реалност. Но во Божјата Мисла таа е вистинска реалност. Така, ние го објаснивме значењето на Ајн Соф и светот Ацилут, и сè што е речено за нив е само во однос на создавањето на суштествата. Но, тие се сè уште во потенцијал и нивната суштина уште не е откриена, како што е случајот со нашата алегорија за личноста која ја дизајнира шемата, која не создржи дрво, цигли и метал.
25) Трите светови БЈА и овој свет, се сметале за изведба на потенцијалното во моментално, налик на некој кој моментално гради куќа со дрва, цигли и работници, сè додека куќата не е завршена. Така, Божественоста која свети во БЈА ги облекува десетте садови: КаХаБ, ХаГаТ НаХаЈМ, до степен кога душата ќе прима со цел да ја достигне нејзината совршеност. Тоа се вистински садови, со почит кон Неговата Божественост, што значи дека тие не се Божественост, туку се создадени за душата.
26) Во горенаведената алегорија, трите распознавања, на некој кој замислува градење на куќа, се поврзани по пат на причина и последица. Коренот на сите нив е во првичната мисла, бидејќи во планот не се појавува ниеден предмет, освен во крајот на делото, кој се појавува пред него во првичната мисла. Исто така, поединецот не изведува ништо за време на градењето, туку гради според деталите кои се подредени во планот. Така, во однос на световите, нема ништо создадено што не се протега од Ајн Соф, од првата состојба на душите, кои се таму во својата крајна совршеност на крајот на поправката, како: „крајот на делото е во првичната мисла.“ Така, таму е вклучено сè што ќе се манифестира преку крајот на поправката.
На почетокот, тој се протега од Ајн Соф до светот Ацилут, како во алегоријата, каде што планот се протега од првичната мисла. Секој еден елемент се протега од светот Ацилут до световите БЈА, како во алегоријата каде што сите детали произлегуваат од планот кога тие вистински се завршуваат за време на градењето на куќата. Така, нема ниту еден мал предмет кој е создаден во овој свет што не се протега од Ајн Соф, од првичната состојба на душата. Од Ајн Соф се протега до светот Ацилут, што значи се поврзува со работите кои се создадени во тој свет. И од светот Ацилут, создавањето се протега до трите светови БЈА, каде што создавањето се случува во факт, каде што престанува да биде Божественост и станува суштество, и до Јецира и Асија, сè додека не се протегне до нижиот во овој свет. Следува дека во овој свет нема реализирање, кое не се протега од општиот корен во Ајн Соф и од сопствените корени во Ацилут. Потоа, патува преку БЈА и се здобива со форма на суштество, и тогаш се реализира во овој свет.
27) Сите овие промени, кои се опишуваат во светот Ацилут, не се однесуваат на самата Божестевност, туку само на душите според степенот на кој примиле од Ацилут преку трите светови БЈА. Значењето на реалноста во тој свет е во односот на планот со првичната Мисла, односно Ајн Соф. Но, во обете: и во Ајн Соф и во светот Ацилут, сè уште нема ништо од поимот души, исто како што нема ништо од моменталното дрво и цигли во планот кој го осмислува поединецот. Постоењето на душите започнува да се манифестира во светот Брија. Заради таа причина, садовите на десетте Сефирот, кои учествуваат во соодносот помеѓу душите, не претставуваат Божественост, туку новитети. Тоа е така затоа што во Божественоста нема промени и броење. Така, ние трите бои: црвена, зелена, црна, им ги препишуваме на садовите на десетте Сефирот во БЈА: незамисливо е тие да се препознават како Божественост бидејќи во Него нема обновување. Но, Светлината која е облечена во садовите во БЈА е едноставна Божественост и единство, и воопшто не е променета. Дури и Светлината која е облечена во најнискиот сад во Асија е целосна Божественост, без никаква промена. Тоа е така бидејќи самата Светлина е Едно и сите промени кои се направени во нејзината просветленоста се направени од страна на садови на Сефирот, кои не се Божественост. Всушност тие ги сочинуваат трите виши сенки; од тие сенки се направени бројни промени.
28) Сепак, садовите од десетте Сефирот од БЈА го примаат секој мал детал на промена од Ацилут, бидејќи таму е планот за сите детали кои ќе се појават во вистинското градење на куќата во БЈА. Така, се смета дека садовите од десетте Сефирот: ХБ ТМ во БЈА примаат од нивната соодветна карактеристика во ХБ ТМ во Ацилут, што значи од планот кој е таму. Тоа е така затоа што секој детал во изведувањето произлегува од секој детал во планот. Така, во овој однос, ние садовите од Ацилут ги именуваме како „бели“ иако тоа воопшто не е боја. Таа претставува изворот на сите бои. Налик на белото во книгата на мудроста, иако таму нема воспримање на белото кое е во неа, и белото во книгата - за нас е безначајно, тоа сепак е тема на целата книга на мудроста. Тоа е така затоа што свети во, и околу секоја буква и на секоја буква ѝ дава посебен облик, и посебно место на секоја варијанта.
Ние може да го кажеме спротивното: ние немаме воспримање во однос на супстанцата на црвените, зелените или црните букви и сè што воспримаме и знаеме во однос на супстанцата на буквите, од книгата, е само преку белото во неа. Тоа е така бидејќи преку просветлувањето околу секоја буква и во секоја буква, таа во нив создава облик, и овие облици ни ја откриваат целата мудрост во книгата. Ние можеме да ја споредиме со десетте Сефирот од Ацилут: иако тие наликуваат на белата боја, во нив е невозможно да се распознае било што, ниту број ниту пак било каква промена. Сепак, во прослветлувањето на белото кон световите, сите промени доаѓаат од садови од Сефирот од Ацилут БЈА, кои претставуваат трите бои од супстацата на буквите, иако таму нема садови за себе, бидејќи сè е бело. Тоа е налик на алегоријата за белото во книгата, во однос на буквите и нивните варијанти, бидејќи нивното просветлување во БЈА во нив ги создаваат садовите.
29) Од тоа што беше објаснето е очигледно дека „Тикуним на Зохар“ го делат светот Ацилут на три спознавања - Тој, Неговиот Живот и Тој Самиот - иако тој е едноставно единство и таму нема ништо од суштеството. Тој се однесува на Божественоста како таа да е во него, во што немаме воспримање и не можеме да ја воспримиме суштина дури ниту во телесноста (точка 12). Самот Тој се однесува на десетте садови ХБ ТМ кои се таму, кои се поврзале со белото во книгата на мудроста. Во белото не може да се забележи ниту број, но мноштвото на промени кои се појавуваат во БЈА, што претставуваат супстанцата на буквите, прво се наоќаат во садовите ХБ ТМ во самиот Ацилут. Такво е спроведувањето на белото кое ги дава сите облици на буквите во книгата, додека самата таа нема форма. Така, ние согледуваме дека белото е подделено во многу форми, иако тоа самото нема форма. Слично, десетте садови имаат многу промени, во зависност од нивното просветлување во БЈА, како во планот изведен во моменталното градење на куќата. Сиве овие промени кои се изведени во БЈА се само последици од просветлувањето на садовите на десетте Сефирот ХБ ТМ од Ацилут. Мноштвото на промени, кои ние ги пронаоѓаме во белото, се поврзува со примателите во БЈА. Во однос на самиот Ацилут, тој е налик на самото бело, необлечено во мастилото на буквите; во него не може да се увиди број, ниту пак нешто друго. Така, ние темелно го објаснивме Себе, што го претставуваат садовите, кои внатре во нив се едноставно Единство, исто како и Тој.
30) Неговиот Живот се однесува на Светлината која е облечена во белото, односно садови. Ние оваа Светлина ја разбираме само од гледна точка на душите кои примаат од Ацилут, но не и самата Божественост. „Тој“ означува кога трите светови БЈА се издигнуваат до Ацилут заедно со душите на луѓето, Светлината која таму ја примаат се смета за Светлина на Хохма, наречена „Светлината на Хаја.“ Во тој однос Светлината која е таму, ја именуваме „Неговиот Живот.“ Тоа е значењето на она што е запишано во Тикуним (поправки) на Зохар: Тој, Неговиот Живот и Самиот Тој се Едно. Сите овие три распознавања се однесуваат само на примателите, каде што Самиот Тој претставува просветлувањето на садовите во местото БЈА под Парса од Ацилут, бидејќи Светината на Ацилут не може да оди под Парса од Ацилут, туку само просветлувањето на садовите. Категоријата „Неговиот Живот“ претставува просветлувањето на самата Светлина од Ацилут, кога БЈА се издигаат до Ацилут. „Тој“ се однесува на суштината на Божественоста, која е целосно недостижна. „Тикунин на Зохар“ вели дека ние, примателите, треба да ги распознаваме овие три категории во Ацилут. Сепак, со почит кон светот Ацилут, дури и „Тој Самиот“ се смета за „Тој“ односно суштината на Божественоста. Заради таа причина, во светот Ацилут воопшшто нема воспримање. Ова е значењето на белата боја, во која нема воспримање и целата е крајно едноставна и во целосно единство.
